(os) until the dawn - markmin
Meet me after dark again and i’ll hold you I am nothing more than to saviour of that And maybe tonight, we’ll fly so far away คืนพระจันทร์เสี้ยวเงียบสงัด ได้ยินเพียงเสียงลมพัดหวิวและเสียงแมลงเล็กดังขึ้นบางเบา ไอเย็นยะเยือกของสายลมในช่วงฤดูใบไม้ร่วงปกคลุมไปทั่วผืนป่าลึก ท้องฟ้าสีดำมืดสนิทถูกแต่งแต้มด้วยดวงดารานับล้านส่องประกายระยิบระยับ น้ำค้างใสเกาะตามใบหญ้าสะท้อนแสงดาววาววับ แสงจันทร์นวลสาดแสงส่องกระทบผิวน้ำอาบไล้สองร่างที่แช่น้ำอยู่บริเวณริมลำธารจนเกิดเป็นเงาสะท้อนลงบนพื้นหญ้าเป็นรูปร่างชัดเจน ร่างกายภายใต้กล้ามเนื้อของชายหนุ่มตระกองกอดอีกร่างไว้แนบกาย “อือ.. หากข้าไม่พูดเจ้าคงไม่คิดจะหยุด” น้ำเสียงนุ่มเปรยขึ้นแผ่วเบาพลางเอียงคอหนีการรุกล้ำของริมฝีปากหยัก ร่างแบบบางขยับกายหวังเพียงให้หลุดออกจากอ้อมแขนร้อนที่เกี่ยวล็อคเอวตนไว้แน่นจากด้านหลัง “เจ้าก็รู้ว่าข้าไม่มีทางปล่อยเจ้าไปคืนนี้” “อื้อ...” ปากบางสีแดงสดเม้มเข้าหากันแน่นสกัดกลั้นเสียงครางเครือเมื่อฝ่ามือใต้ผิวน้ำเริ่มลูบไล้ไปทั่วกาย ริมฝีปากร้อนกดลงบนต้นคอ