tenthjuly's fiction

“ไปอาบน้ำกับพี่นะ” . . . . ควานลินจำได้ว่าเขายังไม่ทันจะได้ตอบตกลง เขาก็ถูกจูงพาเดินเข้ามาภายในห้องอาบน้ำขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ล้อมด้วยกระจกใส สายน้ำอุ่นจากฝักบัวอาบน้ำที่ไหลลงมาจากแป้นขนาดใหญ่ด้านบนพรั่งพรูลงมาเมื่อมือหนาเอื้อมไปเปิดก๊อกน้ำ แผ่นหลังบางแนบเข้ากับกระเบื้องลื่นเมื่อถูกต้อนจนมุม ใบหน้าคมขยับเข้ามาก้มลงประทับจูบเร่าร้อนอีกครั้ง ลิ้นหนาสอดเข้าไปในโพรงปากกวาดต้อนความหวานทั่วทุกอณูจนได้รับเสียงครางเครือ มือแกร่งข้างหนึ่งโอบประคองเอวของเขาไว้เพื่อช่วยประคอง ส่วนอีกข้างเลื่อนขึ้นลูบไล้แผ่นหลังเนียนลื่นมืออย่างย่ามใจ เขายกแขนเรียวสองข้างขึ้นโอบรอบคอหนาดึงรั้งคนเป็นพี่เข้ามาจนชิด ริมฝีปากอิ่มถูกขบเม้มดูดดึงซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างตะกละตะกลาม ช่วงชิงลมหายใจจนทำให้เรี่ยวแรงจะยืนแทบหดหาย “อ๊ะ ฮื่ออ” ควานลินส่งเสียงครางดังลั่นในลำคอเมื่อสัมผัสร้อนจากฝ่ามือหนาผละออกจากผิวเนียนเข้ากอบกุมแกนกายของตัวเอง ร่างหนาขยับสาวรูดขึ้นลงด้วยจังหวะเนิบนาบค่อยเป็นค่อยไป เสียงบดจูบดังสะท้อนไปทั่วห้องน้ำกว้าง มือหยาบเพิ่มจังหวะรูดรั้งถี่กระชั้นจนทำให้เขาต้องสะบัดหน้าหนีผ

“หมายความว่า.. ของขวัญของผม...ขอเป็น อาจารย์หมอ ยังไงล่ะครับ” ริมฝีปากอิ่มสวยยกยิ้มหวาน แก้มแดงๆนั่นบุ๋มลงเป็นลักยิ้ม เห็นไหมว่าควานลินน่ะ… อันตรายจริงๆด้วย ปลายจมูกโด่งรั้นไล้ไปตามโครงหน้าคมอย่างย่ามใจเมื่อเห็นเขานอนเฉยไร้ปากเสียงใดๆ ในขณะที่นิ้วเรียวรั้งเนคไทด์สีดำสนิทที่ถูกรูดค้างไว้ลงแล้วจัดการโยนมันทิ้งไว้ข้างเตียง เลื่อนกลับขึ้นไปปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดจนหมด ลมหายใจอุ่นเป่ารดทั่วใบหน้าและสัมผัสจากฝ่ามือร้อนที่ลูบไล้แผ่นอกหนายิ่งกระตุ้นความรู้สึกในกายคนที่แสร้งนอนแน่นิ่งให้เดือดพล่าน “ผมคิดถึงพี่...” ควานลินกระซิบเสียงอ่อนข้างใบหู นัวเนียเขาไม่เลิกเหมือนลูกแมวขี้อ้อน “..พี่ก็คิดถึง” ชะงักไปเล็กน้อยเมื่อรับรู้ถึงริมฝีปากอุ่นที่กดจรดแนบลงบนซอกคอไม่บอกกล่าวทันทีที่เขาพูดจบ ไล่ขบเม้มผิวเนื้อทีละจุดเน้นหนัก สาบเสื้อถูกแหวกออกด้วยฝีมือคนด้านบน ก่อนปากอิ่มขยับต่ำมาเรื่อยๆ เขาเผลอกลั้นหายใจเฮือกใหญ่ เกร็งหน้าท้องจนปวดมวลไปหมดเมื่อลิ้นเปียกชื้นลากเลียลงมา ดูดดึงกล้ามท้องแกร่งจนขึ้นเป็นสีแดงเข้ม ควานลินผละใบหน้าออกจากร่างกายหนาหนั่น เหลื

เหมือนกับว่ากำลังโดนล่อลวงด้วยอะไรสักอย่าง อาจจะเป็นดวงตาคมสีน้ำตาลอ่อนคู่นั้นหรือกลิ่นน้ำหอมผสมปนเปกับกลิ่นแอลกอฮอล์อ่อนๆที่ลอยฟุ้งรอบตัวนั่น หรือจริงๆแล้วเป็นตัวควานลินเองที่ยอมเดินตามเกมของคนอายุมากกว่า รู้ตัวอีกทีก็มายืนอยู่ภายในห้องพักสุดหรูของอีกฝ่ายเข้าเสียแล้ว เสียงบานประตูงับปิดลงพร้อมกับร่างหนาที่พุ่งตัวเข้ามาประชิดในเสี้ยววินาทีต่อมา ควานลินสะดุ้งเล็กน้อยด้วยความตกใจเมื่อถูกดันจนแผ่นหลังชิดกำแพง แขนแข็งแรงกักกันเขาไว้กับผนังเย็นเยียบ ลมหายใจอุ่นเป่ารดลงบนใบหน้าเมื่อคนตัวโตกว่าค่อยๆโน้มลงมาจนนัยน์ตาสบประสานกัน จนถึงตอนนี้ควานลินเพิ่งสังเกตว่าแว่นตากรอบบางบนดวงหน้าสุขุมได้อันตรธานหายไปแล้ว เพราะแบบนั้นเขาถึงได้มองเห็นลูกแก้วสีอ่อนได้อย่างชัดเจน “ทีนี้จูบได้หรือยัง” ควานลินกระพริบตาปริบ มองใบหน้าคมคร้ามของคนที่กระซิบประโยคคำถามชิดริมฝีปาก ประกายวิบวับในแววตาคมมองลึกเข้ามาจนจู่ๆก็รู้สึกตาพร่า บางทีอีกฝ่ายอาจจะไม่รู้ว่าดวงตาเรียวกริบของตนนั้นมีเสน่ห์ดึงดูดมากมายเพียงใด หรือหากรู้ก็คงหยิบมันมาใช้เป็นกับดักให้ใครต่อใครยอมทำตามสิ่งที่ต้องการได้อย่าง