(os) it's magic - markmin
you make it look like it’s magic
‘cause i see nobody, nobody but you, you, you
มาร์คลีคิดมาตลอดว่านาแจมินมีเวทมนต์…
และเขา... เป็นคนที่โดนสาปให้ตกอยู่ในภวังค์นั้นโดยสมบูรณ์
“อะ.. พี่มาร์ค...เดี๋ยว”
ร่างกายเล็กประกอบด้วยกล้ามเนื้อเล็กน้อยบิดเร่าทุกครั้งที่ริมฝีปากร้อนเลื่อนไล้ผิวเนียนตั้งแต่แก้มใส เคลื่อนผ่านลูกกระเดือกของเด็กหนุ่มวัยกำลังโต ฝังคมเขี้ยวลงบนซอกคอขาวเป็นรอยประปราย กดจูบเบาๆที่แอ่งหัวใจ แล้วจึงลากปากหยักไปจนถึงบริเวณท้องน้อยขบเม้มแสดงความเป็นเจ้าของทุกตารางนิ้วจนขึ้นสีน่ามอง
“คนอื่นอยู่..ฮึก อยู่ข้างนอก” คมเขี้ยวเล็กกัดลงบนริมฝีปากแดงช้ำสกัดเสียงครางเครือจากอารมณ์ที่ถูกปลุกเร้า เกรงว่าบรรดาเพื่อนและน้องที่อยู่ด้านนอกห้องจะได้ยินเสียงน่าอายเหล่านี้ มือบางพยายามออกแรงที่มีอยู่เพียงน้อยนิดดันไหล่หนาของคนด้านบนออกแต่ก็ไม่เป็นผล
“อึก...อ๊าา”
สัมผัสร้อนผ่าวเบียดกายเข้าหาแนบชิด ใบหน้าหวานเชิดขึ้นเปล่งเสียงร้องอย่างสุดกลั้นเมื่อรู้สึกถึงตัวตนของอีกฝ่ายที่ค่อยๆดันกายเข้ามา ต้นขาขาวหนีบเข้าหากันโดยอัตโนมัติทันทีที่ความเสียวซ่านแล่นริ้วขึ้นมา หากร่างสูงโปร่งกลับไม่ยอมให้ทำแบบนั้น ฝ่ามือกร้านช้อนประคองท่อนขาเรียวจับพาดเกี่ยวเข้าที่เอวสอบของตนเพื่อเปิดทางมากขึ้น
“แจมินนา…อย่าเกร็ง..” เสียงแหบพร่ากระซิบชิดใบหูเล็ก คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเมื่อความอึดอัดคับแน่นทำให้เขาไม่สามารถเติมเต็มร่างกายเข้าไปได้จนสุดทาง มาร์คก้มตัวลงตระกองกอดร่างที่สั่นเกร็งน้อยๆเอาไว้ ไล้มือไปตามบั้นเอวและสะโพกเนียนเพื่อช่วยเบี่ยงเบนความสนใจ
แจมินไม่ได้มีผิวนุ่มนิ่มเหมือนผู้หญิง ไม่ได้มีสีผิวที่ขาวราวน้ำนม
เพราะเจ้าตัวชื่นชอบการออกกำลังกายกลางแจ้งแบบเด็กผู้ชายทั่วไป
แต่ผิวลื่นเนียนละเอียดแบบคนสุขภาพดีของน้องต่างหากคือที่สิ่งเขาชอบ
เขากำลังหลง...
แรงเสือกไสบดเบียนรุนแรงขึ้นเมื่ออีกฝ่ายมีท่าทีผ่อนคลายลง เจ้าตัวร้องเสียงหลงทุกครั้งที่คนด้านบนกระแทกกายเข้าหา แขนเพรียวที่เคยปัดป่ายสะเปะสะปะไปทั่วเตียงเลื่อนคล้องเข้ากับลำคอหนาเพื่อหาที่พึ่งพิง มาร์คกดจูบลงบนขมับชื้นเหงื่อเบาๆให้กำลังใจเด็กน้อยของเขา
“อื้อ…พี่มาร์ค..อะ”
ดวงตาคมจ้องมองแพขนตาหนาชื้นน้ำตาแนบลงกับแก้มใสปลั่ง สีดำของขนตาตัดกับเนื้อผิวอย่างดีจนไม่อาจละสายตาได้ ตากลมคู่สวยปรือปรอยช้อนมองคนเป็นพี่ หยาดน้ำที่คั่งค้างอยู่ในหน่วยตาด้วยพิษอารมณ์ยิ่งทำให้แจมินน่ารังแกขึ้นอีกเท่าตัว
“ว่าไงคะคนดี..”
สุ้มเสียงทุ้มเอ่ยเสียงอ่อนหวานดังขึ้นเบาๆริมใบหูของคนที่ยกตัวขึ้นกอดซุกหน้าลงกับซอกคอของเขาแน่นเพื่อหลบหนีสายตาที่อีกฝ่ายใช้มองตน ริมฝีปากหยักขบเม้มติ่งหูนิ่มเล็กน้อยก่อนจะก้มดูดดุนแต่งแต้มรอยรักลงบริเวณไฝสองเม็ดเล็กบนต้นคอขาว เคลื่อนกดจูบไหล่มนอย่างแสนรัก เขาใช้ลิ้นร้อนแตะลากลงมาถึงไหปลาร้าเล็มเลียไปตามแนวโครงกระดูกนูน ไล้ชิมร่างนวลไปทั่วทุกอณูที่ริมฝีปากลากผ่าน
กลิ่นกายของแจมินหอม
ไม่ได้หอมฉุนแบบน้ำหอมราคาแพง แต่หอมอ่อนๆแบบเขาเองก็บอกไม่ถูกว่ามันคือกลิ่นอะไร
หากมันกลับเย้ายวนให้ก้มลงไปสัมผัสไม่จบสิ้น
มาร์คคิดจริงๆว่าเขากำลังหลง...
“เบา...อื้อ เบาหน่อย...”
ไรขนอ่อนของแจมินลุกซู่กับสัมผัสเปียกแฉะของลิ้นร้อนบนร่างกายของตนในขณะที่ส่วนล่างเองก็ยังคงทำงานได้ดี มือบางทั้งสองข้างประกบเข้ากับแก้มของอีกฝ่าย ดึงใบหน้าหล่อเหลาแบบเด็กนอกให้ขึ้นมาสบประสาน นัยน์ตาหวานฉ่ำส่งสายตาออดอ้อนให้อีกฝ่ายลดแรงกระทำ หารู้ไม่ว่ากลับเป็นการช่วยเพิ่มเชื้อไฟให้ลุกโชน
“อึก.. อ๊าา...พี่มาร์ค…พี่มาร์ค”
เสียงครางพร่าของคนใต้ร่างพร่ำเรียกชื่อของเขาไม่หยุดปากเมื่อจังหวะสอดประสานถูกเปลี่ยนเป็นเนิบช้าหากหนักแน่นราวกับจะแกล้งให้ขาดใจตายเสียตรงนั้น กายเล็กผวาเฮือกยามที่คนเป็นพี่สอดลึกกระแทกโดนจุดไวต่อความรู้สึก ม่านตากลมปิดแน่นพลางส่ายหน้าไปมาด้วยความเสียวซ่าน หน้าม้าชื้นเหงื่อแนบลู่ลงกับกรอบหน้า มือหนาจึงเสยเส้นผมสีอ่อนที่บดบังใบหน้าขึ้นให้เบาๆ
กลีบปากบางแดงจัดด้วยเลือดฝาดเผยอเชื้อชวนให้ก้มลงไปสัมผัส ฟันคมขบปลายคางมนเบาๆด้วยความหมั่นเขี้ยว ก่อนริมฝีปากจะเลื่อนไปประกบกับริมฝีปากของคนข้างใต้ ขบจูบกดเม้มอย่างหยอกเย้าก่อนจะบดขยี้เค้นคลึงจนบวมเจ่อ เขาแตะปลายลิ้นละเลียดไปตามร่องปากเชื่องช้า ค่อยๆสอดลิ้นร้อนแทรกเข้าไปในโพรงปากนุ่ม เกี่ยวกระหวัดไล่ต้อนลิ้นเล็กให้จนมุม
แจมินหวาน หวานราวกับยกขนมทั้งโลกมากองไว้ตรงหน้า
ชิมเท่าไหร่ก็ไม่เพียงพอ ยิ่งได้ชิมครั้งหนึ่งก็ยิ่งอยากได้ครั้งต่อไปเรื่อยๆ เหมือนสิ่งเสพติด
มอมเมาให้เขาหลงใหลจนหาทางออกไม่เจอ...
มุมปากหยักกระตุกยิ้มร้ายเมื่อปลายลิ้นของคนเป็นน้องตอบสนองด้วยท่าทีเก้ๆกังๆ ก้อนเนื้อในหน้าอกข้างซ้ายเต้นถี่รัวกับความไม่ประสาที่แสนน่าเอ็นดูนั่น รสจูบนุ่มนวลที่แฝงไปด้วยความวาบหวามทวีความร้อนแรงขึ้นจนร่างเล็กเริ่มหายใจติดขัด มาร์คถอนริมฝีปากออกมาให้อีกคนได้กอบโกยอากาศเข้าปอด สีหน้าของแจมินตอนนี้ดูยั่วยวนโดยที่อีกฝ่ายไม่ได้ตั้งใจแม้แต่น้อย และนั่นยิ่งทำให้จังหวะโหมกายรุนแรงมากกว่าเดิม
“อ๊ะ อะ..ไม่ อื้ออ ไม่ไหว...”
ร่างแบบบางไถลไปกับพื้นเตียง หัวกลมสั่นคลอนไปตามแรงกระแทก แจมินกระตุกบีบรัดหนักหน่วงจนเขาต้องพ่นลมหายใจออกมาแรงๆเพื่อระบายความปวดหนึบ ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดใบหน้าหวานใสเรียกให้เปลือกตาที่ปิดแน่นลืมตาขึ้นมอง มาร์คก้มลงแต้มริมฝีปากบนผิวแก้มใสสลับกับกระซิบคำรักหวานย้ำๆเพื่อปลอบประโลม แขนเล็กคว้ากอดแผ่นหลังหนาที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ กระชับเรียวขาที่หนีบเข้ากับเอวไว้แน่น
แจมินกำลังจะทำให้เขาคลั่ง
เด็กคนนี้ไม่ว่าจะทำอะไรตอนไหนก็ดูน่าฟัดน่าสัมผัสไปหมด
เขาหลงนาแจมินแบบถอนตัวไม่ขึ้น...
“เรียกชื่อพี่...แจมิน..”
“อา.. พี่..พี่มาร์ค...อ๊า”
เสียงนุ่มที่เพิ่งแตกหนุ่มครางชื่อเขาตามที่ร้องขอซ้ำไปซ้ำมาราวกับคนไม่ได้สติ ร่างข้างใต้บิดเร้าด้วยแรงอารมณ์ที่พุ่งขึ้นสูงแทบขีดสุด มาร์คคำรามต่ำในลำคอเมื่อท่าทางและเสียงครางของอีกฝ่ายปลุกเร้าอารมณ์กระหายอยากของเขาจนหอบกระชั้น ร่างโปร่งแนบกายกอดเกี่ยวคนน้องไว้ในอ้อมแขนอย่างทะนุถนอมทั้งที่ยังไม่ลดแรงกดสะโพก ฝ่ามือใหญ่ลูบศีรษะที่ถูกปกคลุมไปด้วยเส้นผมแผ่วเบาพลางกดจูบลงที่หน้าผากมนเป็นรางวัลให้กับเด็กน้อย
“อืม..เก่งมากเด็กดี”
ความบริสุทธิ์หอมหวานที่ประกอบขึ้นเป็นนาแจมินล้วนแต่ทำให้เขาหลงใหล ไม่ว่าแจมินจะทำอะไร ขยับตัวไปทางไหน การกระทำทั้งหมดต่างดึงดูดสายตาของเขาให้มองแค่คนคนเดียว เหมือนกับมีเวทมนต์สะกดให้จมอยู่ในห้วงภวังค์จนลืมทุกสิ่งแล้วสนใจแค่นาแจมินเท่านั้น
แต่มาร์คลีกลับเต็มใจเสียยิ่งกว่าเต็มใจ...
ที่จะตกอยู่ภายใต้เวทมนต์ของนาแจมิน
- กลับไปหน้าเด็กดี https://goo.gl/Meu8of
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น