(sf) A Beautiful Sin - markmin (cut)
บานประตูใหญ่ของห้องพักชั้นบนของสถานบันเทิงด้านล่างถูกกระชากออกก่อนจะงับปิดลงอย่างแรง แผ่นหลังบางถูกกดแนบลงบนพื้นเตียงนุ่มในเสี้ยววินาทีต่อมา ริมฝีปากร้อนของร่างสูงพุ่งเข้าตักตวงความหอมหวานจากโพรงปากเล็กอย่างกระหาย ปลายลิ้นร้อนลากโลมเลียคอระหงส์อย่างเชื่องช้า พยายามอย่างหนักที่จะไม่ดูดดุดจนเกิดรอยแดงช้ำเพราะเขามีนโนบายไม่ฝากร่องรอยไว้บนร่างกายใคร
แต่กับคนคนนี้นั้นมันแตกต่างออกไป
อยากครอบครอง...อยากตีตราจอง...อยากให้แจมินเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว
“อะ.. คุณ เดี๋ยว..”
มือใหญ่เชยคางอีกฝ่ายขึ้นมาก่อนจะกดจูบลงไปบนกลีบปากหวานดูดกลืนเสียงร้องประท้วงให้หายไปในลำคอ ฝ่ามืออีกข้างประคองต้นคอขึ้นมารับสัมผัสอย่างแนบแน่น ปากหยักบดเบียดกดย้ำก่อนจะออกแรงดูดที่เนื้อนิ่ม ร่างหนาทาบร่างของตนเองลงมาพลางดึงรั้งเอวบ้างให้แนบชิด แขนเรียวยกขึ้นโอบรอบบ่ากว้างแน่นเมื่อยามที่ริมฝีปากหนาเค้นคลึงริมฝีปากอิ่มแผ่วเบาราวกับต้องการหลอกล่อให้ตายใจแล้วจึงใช้ลิ้นชื้นตวัดเข้าหาลิ้นเล็ก เกี่ยวกระหวัดดูดดึงริดรอนลมหายใจไปทีละน้อย ช่วงชิงความหวานจากกลีบปากสีสด
ฝ่ามือกระชากเชิ้ตตัวบางจนกระดุมเม็ดเล็กกระจายไปทั่ว มาร์ครั้งสาบเสื้อที่บดบังหัวไหล่มนออก พรมจูบลงบนเนื้อนิ่มไปทั่วบริเวณหากแต่ยังไม่ยอมถอดเสื้อให้หลุดออกจากร่างกาย ริมฝีปากหนาไล้จากไหปลาร้าเลื่อนลงประกบดูดกลืนแผ่นอกบาง เขาทิ้งคำสัญญาที่เคยให้ไว้กับตัวเองด้วยการฝากฝังร่องรอยสีกุหลาบไว้บนผิวเนื้อเนียนลื่นประปราย
“อืออ...” เสียงครางแผ่วดังอื้ออึงเหมือนหาทางระบายออก เล็บคมจิกลงกับไหล่หนาจนเสื้อเชิ้ตสีดำหลุดรุ่ยเป็นรอยยับเพื่อระบายความรู้สึกที่แล่นวาบไปทั้งร่างเหมือนโดนกระแสไฟฟ้าช็อต
นิ้วยาวของร่างสูงไล้เบาๆตามแนวโครงหน้า เกลี่ยแก้มขาวเบาๆพลางจ้องตากับคนตัวเล็กเป็นเวลาไม่กี่นาทีก่อนจะลากมาหยุดที่ริมฝีปากบางเจ่อ พลันขยับนิ้วคลึงกลีบเนื้อสีแดงช้ำจนแจมินยอมอ้าปากรับให้ปลายนิ้วผ่านเข้ามาให้โพรงปาก ลิ้นสีสดแลบออกมาแตะที่ปลายนิ้วเรียวยาวก่อนจะไล้เลียจนเปียกชื้นแล้วจึงออกแรงดูดคลึงตั้งแต่ปลายนิ้วจนสุดความยาวของนิ้ว
“อืม..แบบนั้นแหละ ..เก่งมาก”
เสียงทุ้มที่เอ่ยชมอีกฝ่ายเมื่อครู่ร้องเสียงดังอย่างตกใจเมื่อฟันขาวกัดลงที่ข้อนิ้วของเขาด้วยความหมั่นไส้ มาร์คชักมือออกพลางส่งสายตาคาดโทษให้คนที่นอนยิ้มเผล่ถูกใจที่แกล้งเขาได้ มุมปากยกยิ้มเจ้าเล่ห์เปลี่ยนเป้าหมายไปป้วนเปี้ยนที่ขอบกางเกงยีนส์ตัวเล็กแทน มือหนาค่อยๆปลดซิบกางเกงจนมันผละออกจากกัน ก่อนจะเลื่อนไปลูบแรงๆที่บั้นเอวบาง ลงมาเค้นคลึงสะโพกมน ในขณะที่ริมฝีปากร้อนเคลื่อนไปหยุดที่ซอกคอสีน้ำผึ้งอีกครั้ง
“อื้ออ คุณ… อะ”
“เรียกมาร์คสิ..” กระซิบเสียงพร่ากับผิวเนื้อนิ่ม ฟันคมกัดลงบนลำคออย่างหมั่นเขี้ยวเรียกให้เสียงหวานครวญออกมาเสียงดังหากยังไม่วายเถียงตามนิสัยไม่ยอมแพ้ของเจ้าตัว
“อาาา รู้…อือ รู้แล้วน่า”
คราวนี้มือเล็กดันร่างหนาขึ้นเบาๆ เป็นฝ่ายปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำสนิทขยับกระชากสาบเสื้อของอีกฝ่ายออก พลางส่งมือเข้าลูบไล้แผ่นอกแกร่ง นิ้วเรียววางลงบริเวณกลางอก ใช้ปลายนิ้วค่อยๆลากลงมาตามแนวกล้ามเนื้อช้าๆก่อนจะลากวนบริเวณท้องน้อยให้ร่างสูงได้ขนลุกเล่นๆ มาร์ครีบคว้ามือน้อยที่กำลังเล่นสนุกรวบขึ้นล็อคไว้เหนือหัว แจมินที่กำลังหัวเราะคิกคักที่แกล้งอีกคนได้สะดุ้งเฮือกเมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวเข้าครอบครองตุ่มไตบนแผ่นอกของตัวเอง ฝ่ามือขยำหัวไหล่หนาอย่างแรงจนแทบแหลกคามือยามที่ปลายลิ้นชื้นตวัดโลมเลีย ใบหน้าหวานแหงนขึ้นหวีดร้องเสียงสั่นด้วยความกระสันแล่นริ้ว
“อ๊ะ... อื้อออ มะ..มาร์ค อา”
“หื้มม.. ว่าไง” ร่างแกร่งเอ่ยหยอกเย้า ใบหน้าคมเคลื่อนลงไปหยุดที่หน้าท้องแบนราบ ปลายจมูกโด่งแนบซุกลงกับกล้ามเนื้อที่ขึ้นเป็นวีไลน์จางๆ กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆผสมปนเปกับกลิ่นกายของแจมินน่าลุ่มหลงจนเขาแทบไม่อยากผละห่างแม้เพียงเสี้ยววินาที ปลายลิ้นหนาลงย้ำซ้ำๆจนสะโพกมนลอยหวือรับสัมผัส ร่างเล็กดิ้นพล่านราวกับจะขาดใจ
แจมินรู้สึกหัวหมุน...ทั้งมึน ทั้งเบลอจนไม่สามารถบรรยายความรู้สึกออกมาได้ ท้องน้อยปวดมวนราวกับมีผีเสื้อนับพันบินวนในนั้น ทว่ากลับสุขสมไม่ต่างจากขึ้นสวรรค์ทั้งที่ยังอยู่บนดิน
มาร์คลีเก่ง… เก่งเกินไป
“มาร์ค.. หยุด อึก ...หยุดก่อน อื้อออ”
ดวงหน้าคมหยุดการกระทำตามคำร้องขออย่างใจดี ก้มมองผลงานใต้ร่างตัวเองด้วยหัวใจเต้นระรัว มาร์คแลบลิ้นเลียริมฝีปากอย่างพึงพอใจ แววตากลมประกายหยาดน้ำช้อนมองเขาเหมือนลูกหมาตัวน้อยขอความเห็นใจ กลีบปากสีแดงสดบวมช้ำจากการดูดดึงซ้ำแล้วซ้ำเล่าเผยอหอบราวกับไปวิ่งมาราธอนมา ปากอิ่มสูดลมหายใจลึกกอบโกยอากาศเข้าปอด รอยแดงอ่อนจางประดับไว้ทั่วลำตัว ทั้งยังรอยกัดประปราย ประกอบกับเม็ดเหงื่อชื้นเกาะพราวตามผิวเนื้อและไรผม
“ผมชักสงสัยแล้วสิว่าตอนอยู่กับเขา.. คุณมองเขาด้วยสายตาแบบนี้หรือเปล่า”
ร่างเล็กเลิกคิ้วถามอย่างกวนๆหลังจากปรับลมหายใจได้ นัยน์ตาหวานหรี่มองสายตาฉ่ำปนเจ้าชู้เต็มไปด้วยแรงอารมณ์ที่เหมือนจะกลืนกินตัวเขาพลางยกยิ้มขำ มาร์คส่ายหน้าน้อยๆ ใบหน้าคมชัดก้มลงจูบซับเรียวปากบาง กระซิบเสียงพร่าชิดริมฝีปาก
“ตอนนี้มีแค่คุณกับผมเท่านั้นแหละ...แจมิน”
มือแกร่งดึงรั้งกางเกงสีดำพร้อมเกี่ยวชั้นในยี่ห้อดังลงมาจนสุดข้อเท้า ก่อนแจมินจะเป็นฝ่ายสะบัดมันออกไปจนพ้น เรียวหน้าหวานยกขึ้นมองคนที่ยุ่งวุ่นวายกับส่วนล่างของตนเล็กน้อย ก่อนจะทิ้งหัวลงบนหมอนใบโตอีกครั้งเมื่อมือสากวางส่วนอ่อนไหวของตนอย่างเชื่องช้า คนตัวโตแกล้งลากมือผ่านแกนกายของคนใต้ร่างซ้ำๆเรียกเสียงครางแผ่วได้เป็นอย่างดี นิ้วเรียวขยำจิกผ้าห่มสีขาวสะอาดจนยับย่น
“อ๊ะ อือออ”
ความต้องการของคนตัวเล็กถูกครอบครองด้วยมือใหญ่ รูดรั้งเป็นจังหวะช้าเร็วสลับกันไป ทุกความเสียวซ่านถูกปรนเปรอให้จนแจมินแทบจะหายใจไม่ออก มาร์คกดจูบที่ปากอิ่มแรงๆหนึ่งทีพลางลูบเบาๆที่เรียวขาด้านใน ค่อยๆดันแยกขยับออกจากกัน
นิ้วยาวแตะลงบนช่องทางแคบเบาๆก่อนจะค่อยๆคืบคลานกดแทรกเข้าไปอย่างเชื่องช้า แขนเล็กคว้าบ่าแกร่งไว้ทันทีในระยะเอื้อมถึง ดวงตากลมโตปรือปิดลงพร้อมหยาดน้ำหยดน้อยกลิ้งลงเมื่อนิ้วยาวเริ่มขยับสร้างความคุ้นชิน
“ฮึก.. อือออ อะ” นิ้วเรียวยาวหมุนวนภายในกายบางอย่างใจเย็น พร้อมๆกับเพิ่มจำนวนนิ้วตามเข้าไปในไม่ช้า ในขณะที่ฝ่ามืออีกข้างหนึ่งเค้นที่สะโพกนิ่ม พยายามกระตุ้นร่างเล็กให้พร้อมมากที่สุด ความอึดอัดก่อตัวขึ้นจนฟันคมขบกับริมฝีปากแน่น
“เจ็บเหรอ” ร่างสูงเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นปฏิกิริยาของอีกฝ่าย แจมินกัดปากศีรษะกลมส่ายไหวบนหมอนใบโตเป็นการปฏิเสธ กลุ่มผมสีน้ำตาลเข้มสะบัดไปมาอย่างซ่านเสียว
“อ้าา อือ.. ตะ ตรงนั้น” คนใต้ร่างหลุดเสียงผะแผ่วเมื่อปลายนิ้วเรียวสะกิดโดนจุดสำคัญ มาร์คขยับนิ้วทั้งสามเข้าออกอย่างเร็วและกดย้ำไปที่จุดกระสันของร่างบางซ้ำๆจนแจมินร้องครางไม่เป็นภาษา
ใบหน้าหวานเหยเกเชิดขึ้นด้วยแรงอารมณ์ที่แล่นพล่านไปทั้งร่าง ปลายเท้าจิกลงบนฟูกนิ่ม สองขาเกร็งแน่น ก่อนจะหลุดลมหายใจเฮือกเมื่ออีกฝ่ายถอดถอนเรียวนิ้วออก ความรู้สึกเหมือนถูกดึงขึ้นจุดสูงแล้วถูกปล่อยให้ตกลงมาจากฟากฟ้า… ทั้งวูบโหวงและทรมานจนใจสั่น
“ผมไม่ได้พกถุงยางมา คุณโอเคใช่ไหม” เสียงทุ้มเอ่ยถามพลางหอบหายใจ ตอนนี้เขาเองก็เริ่มฉุดตัวเองไม่อยู่แล้ว ความต้องการพลุ่งพล่านแล่นริ้วขึ้นมาแทบถึงขีดสุด มาร์คสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ แลบลิ้นเลียริมฝีปากแห้งผากของตัวเองในขณะที่กำลังปลดเปลื้องอาภรณ์ ก่อนจะโยนไปให้พ้นทาง
“อืออ..พูดมากจริง...เข้ามาสักที” สิ้นคำ ส่วนแข็งขืนก็ขยับแตะที่ช่องทางที่ถูกเตรียมพร้อมไว้ ท่อนขาเรียวถูกอ้ากว้างยกขึ้นเกี่ยวไว้กับบั้นเอวหนา ค่อยๆกดแทรกตัวตนของเขาเข้าไปในกายอ่อนนุ่ม
“อึก...อะ อ๊าา”
แจมินโผกายโอบรอบลำคอแกร่งราวกับต้องการหาที่พึ่งพึง มาร์คกดแช่ค้างอยู่ภายในกายร้อนผ่าวเพื่อให้ร่างเล็กค่อยๆปรับตัวกับขนาด โน้มตัวกอดประคองเอวบางไว้มั่นพร้อมกับเอวสอบขยับดันเชื่องช้า
“อืม...” เสียงทุ้มแหบครางต่ำเมื่อสามารถเข้าไปได้จนสุด ก่อนจะถอยร่นออกมาแล้วแทรกกลับเข้าไปด้วยจังหวะเนิบนาบ ร่างเล็กจิกเกร็งด้วยความเจ็บปวดที่ร้างราไปนาน เปลือกตาบางปิดลงพร้อมม่านน้ำตาจางๆที่หางตา ริมฝีปากหนาจูบที่ริมฝีปากบางเบาๆ ไล้มายังแก้มนวล จูบซับคราบน้ำตาออกให้พร้อมทั้งฝ่ามือหนายกขึ้นลูบศีรษะเล็กที่ปกคลุมด้วยเส้นผมนุ่มแผ่วเบา
ก้อนเนื้อใต้อกซ้ายเต้นระส่ำด้วยความรู้สึกอุ่นวาบจากความอ่อนโยนที่ได้รับ
พลันจังหวะที่นัยน์ตาสีเข้มทั้งสองสบกัน...ความผิดชอบชั่วดีถูกละทิ้งอย่างสิ้นเชิง
ในตอนนี้.. วินาทีนี้.. โลกใบนี้มีเพียงแค่มาร์คลีกับนาแจมินเท่านั้น
เอวสอบเคลื่อนขยับเร็วขึ้นเมื่อคนใต้ร่างเริ่มผ่อนคลาย ผนังร้อนที่รองรับความใหญ่โตเต้นตุบและบีบรัด ความเจ็บปวดเริ่มผสมปนเปไปกับความเสียวซ่านจนมาร์คครางเสียงพร่า ใบหน้าหวานซุกลงกับซอกคอของอีกคน วงแขนเล็กโอบกอดแผ่นหลังกว้างแน่น ลมหายใจร้อนผ่าวของแจมินเป่ารดลงบนต้นคอยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ของร่างสูงให้พลุ่งพล่าน
“อา...อ้าา อื้อออ”
สะโพกสวยยกขึ้นสูงโก่งรับแรงที่อีกฝ่ายส่งมา มาร์คขยับสอดใส่เข้ามาในจังหวะเนิบนาบทว่าเน้นย้ำในทุกๆจังหวะ เล็บยาวจิกลงบนแผ่นหลังกว้างเพื่อระบายอารมณ์จนเกิดรอยข่วนเป็นทางยาว ความเจ็บแสบเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านจนเกินบรรยาย
“อะ...อาา มะ มาร์ค ฮึก.. มาร์ค..”
เสียงครางหวานกระเส่าข้างใบหูที่พร่ำเรียกชื่อตนยิ่งเร้าอารมณ์ให้ไฟราคะของชายหนุ่มโหมลุกมากขึ้น ร่างสูงดันร่างบางออกปรับท่าทางวางคนตัวเล็กลงกับเตียงกว้าง แจมินปล่อยขาที่เกาะเอวอีกฝ่ายแน่นลงแล้วแยกออกตามการบังคับของฝ่ามือร้อน
ดวงตาคมทอดมองผิวกายสีน้ำผึ้งที่เห่อแดงไปทั้งตัว เนื้อเนียนผุดผาดไปด้วยเม็ดเหงื่อชื้นเคลือบผิวเงาวับ แก้มใสเปล่งปลั่ง นัยน์ตาหวานฉ่ำด้วยพิษรักค่อยๆปรือเปิดขึ้นมองเมื่อเห็นว่าเขาหยุดการกระทำทั้งหมดเพียงเพื่อดื่มด่ำกับความงดงามดั่งภาพวาดตรงหน้า
เซ็กซี่เป็นบ้า..
มาร์ครวบที่สะโพกกลมกลึงบีบเค้นด้วยแรงไม่เบานักก่อนจะจับไว้มั่น เขาเคลื่อนกายออกมาจนเกือบหลุดแล้วกระแทกเข้าไปแรงๆจนมิด ทำซ้ำๆจนเสียงครางหวานหูถูกส่งออกมาไม่หยุดราวกับจะขาดใจ ร่างโปร่งกระทั้นกระแทกเข้าไปจนลึกกดย้ำลงไปที่จุดกระสันจนร่างเล็กบิดเร้าดิ้นพล่าน
“อ๊าาา อึก อะ...อื้อออ”
แผ่นหลังบางยกขึ้นจากพื้นฟูกจนเป็นรูปคันศร ใบหน้าหวานเชิดขึ้นหอบหายใจจนมาร์คอดใจไม่ไหวที่จะพุ่งเข้าไปฝากฝังร่องรอยแห่งความรักลงบนเรือนร่างเย้ายวนตรงหน้า ปากหนาไล่จูบไปทั่วซอกคอหอม เชิงไหปลาร้า ลาดไหล่เนียน รวมไปถึงแผ่นอกบาง จังหวะหนักหน่วงค่อยๆกระชั้นขึ้นเรื่อยๆจนร่างเล็กสั่นคลอนไถลไปกับพื้นเตียงตามแรงกระแทก
“อ่า.. แจมิน...อืมม” เสียงทุ้มครางต่ำและความรู้สึกอุ่นจากลมหายใจผสมปนเปกันที่ข้างแก้มนิ่มร้อนผ่าว ความคับแน่นตอดรัดความเป็นชายระริกในขณะที่เอวสอบตอกกายรัวเร็วจนร่างทั้งร่างสั่นไหว
“อะ...มาร์ค แรง..แรงอีกหน่อย...อึก”
สะโพกหนั่นกล้ามขยับเข้าหาตอบรับคำขอตามบัญชา ดวงหน้าหวานแดงก่ำซุกลงกับหมอนนุ่ม นิ้วเรียวจิกผ้าปูที่นอนจนผ้าสีขาวสะอาดแทบขาดคามือเมื่อจังหวะรักร้อนแรงขึ้น ริมฝีปากหยักกดจูบลงบนกระหม่อมบางแผ่วเบาพร้อมกับเคลื่อนกายกระแทกกระทั้นรุนแรงทั้งยังเร่งจังหวะจนแจมินตาพร่า ใบหน้าหวานเหยเกกับความสุขสมที่กระทั้นเข้ามาในร่างไม่หยุดหย่อน
มาร์คเปรียบได้ทั้งเปลวไฟร้อนและสายน้ำเย็น นาทีนึงก็ดูรุนแรงเสียจนเหมือนร่างของแจมินจะแหลกสลายไปกับอ้อมกอดเพลิง หากแต่อีกนาทีถัดมากลับอ่อนโยนเย็นเยียบเหมือนผืนน้ำ
“แจมิน...” เสียงแหบพร่าทุ้มต่ำเรียกชิดใบหูทำให้ดวงตากลมค่อยๆปรือขึ้นมองอีกครั้ง นัยน์ตาคมอยู่ห่างเพียงไม่กี่เซนติเมตร แววตาคู่นั้นที่จ้องมองลงมาดูลึกซึ้งเสียจนหัวใจไหวหวั่น
ในชั่ววินาทีหนึ่ง… แจมินอดคิดขึ้นมาไม่ได้ว่าเราสองคนรักกันจริงๆ
ริมฝีปากหยักกดจูบเนิบนาบหวานล้ำลงบนปากอิ่มสีเรื่อเบาๆ เป็นจังหวะเดียวกับที่เอวสอบหยัดกายภายในบดเบียดความอ่อนนุ่มกระแทกผ่านจุดอ่อนไหวซ้ำแล้วซ้ำเล่าถี่รัว แทรกกดย้ำลึกทุกจังหวะ
“อื้ออ.. อ๊าา...มะ ไม่ไหว..อะ” มือเล็กคว้าข้อแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเล็กน้อยอย่างผู้ชายดูแลตัวเองไว้แน่นเมื่ออีกฝ่ายส่งแรงทั้งหมดที่มีลงมาในจังหวะสุดท้าย
“อะ อืออ...อ๊าาา..”
“อา.. อืมมมม” มาร์คครางเสียงต่ำยามร่างก็กระตุกเกร็งแล้วปลดปล่อยทุกหยาดหยดแห่งความปรารถนาเข้าไปในตัวของคนในอ้อมกอดพร้อมกับร่างข้างใต้ที่ปลดปล่อยออกมาเช่นกัน
ร่างสูงถอนกายออกอย่างนุ่มนวล ใบหน้าหล่อเหลาซวนซบลงบนลาดไหล่บาง พรูลมหายใจหอบหนักเป็นห้วงๆ ริมฝีปากร้อนผ่าวกดจูบลงบนหัวไหล่มนที่โผล่พ้นเชิ้ตสีขาวตัวบางเปียกชื้นหยาดเหงื่อก่อนจะช่วยอีกฝ่ายถอดเสื้อที่หมิ่นเหม่อยู่บนร่างเนียนตั้งแต่เริ่มจนจบออกไป
ท่ามกลางเสียงเหนื่อยหอบ บรรยากาศภายในห้องที่เคยร้อนระอุค่อยๆลดระดับลงจนเป็นปกติ อุณหภูมิเย็นจากเครื่องปรับอากาศปะทะร่างเล็กที่นอนนิ่งจนเริ่มสั่นน้อยๆ มาร์คลุกขึ้นคว้าผ้านวมผืนหนาคลุมร่างสองร่างเอาไว้ พลิกตัวหันเข้าหาอีกฝ่ายพลางเอื้อมคว้าเอวบางเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด
เพียงสองสายตาสบกัน...ใบหน้าของแต่ละคนก็โน้มเข้าหาอีกฝ่าย ริมฝีปากหนาเลื่อนขึ้นไปจุมพิตเบาๆที่หน้าผากมน ไล่ลงมาที่ปลายจมูกรั้นและจบที่ริมฝีปากแดงเจ่อแผ่วเบา ทว่าหวานล้ำจนแจมินห้ามรอยยิ้มของตัวเองไว้ไม่อยู่
“ตกลงว่าได้คำตอบหรือยัง...”
I didn't know that bad could look so good
You are the type of bad that feels so good
You beautiful sinner
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น