(os) that day - holin (cut)
“หมายความว่า.. ของขวัญของผม...ขอเป็นอาจารย์หมอยังไงล่ะครับ”
ริมฝีปากอิ่มสวยยกยิ้มหวาน แก้มแดงๆนั่นบุ๋มลงเป็นลักยิ้ม
เห็นไหมว่าควานลินน่ะ… อันตรายจริงๆด้วย
ปลายจมูกโด่งรั้นไล้ไปตามโครงหน้าคมอย่างย่ามใจเมื่อเห็นเขานอนเฉยไร้ปากเสียงใดๆ ในขณะที่นิ้วเรียวรั้งเนคไทด์สีดำสนิทที่ถูกรูดค้างไว้ลงแล้วจัดการโยนมันทิ้งไว้ข้างเตียง เลื่อนกลับขึ้นไปปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดจนหมด ลมหายใจอุ่นเป่ารดทั่วใบหน้าและสัมผัสจากฝ่ามือร้อนที่ลูบไล้แผ่นอกหนายิ่งกระตุ้นความรู้สึกในกายคนที่แสร้งนอนแน่นิ่งให้เดือดพล่าน
“ผมคิดถึงพี่...” ควานลินกระซิบเสียงอ่อนข้างใบหู นัวเนียเขาไม่เลิกเหมือนลูกแมวขี้อ้อน
“..พี่ก็คิดถึง”
ชะงักไปเล็กน้อยเมื่อรับรู้ถึงริมฝีปากอุ่นที่กดจรดแนบลงบนซอกคอไม่บอกกล่าวทันทีที่เขาพูดจบ ไล่ขบเม้มผิวเนื้อทีละจุดเน้นหนัก สาบเสื้อถูกแหวกออกด้วยฝีมือคนด้านบน ก่อนปากอิ่มขยับต่ำมาเรื่อยๆ เขาเผลอกลั้นหายใจเฮือกใหญ่ เกร็งหน้าท้องจนปวดมวลไปหมดเมื่อลิ้นเปียกชื้นลากเลียลงมา ดูดดึงกล้ามท้องแกร่งจนขึ้นเป็นสีแดงเข้ม
ควานลินผละใบหน้าออกจากร่างกายหนาหนั่น เหลือบตามองปฏิกิริยาของเขาชั่วครู่ก่อนจะเคลื่อนมือเรียวเลื่อนปลดรั้งสายเข็มขัดหนังออกจากห่วงสีเงินด้วยความรวดเร็ว ซิปสีดำสนิทถูกเลื่อนลงจนสุด ก่อนจะดึงรั้งชั้นในของเขาลงพาให้ความแข็งแกร่งปรากฎชัดสู่สายตา
ฝ่ามือนุ่มเข้ากอบกุมอย่างเชื่องช้า สัมผัสอุ่นลูบไล้ลงน้ำหนักขยับเร่งเร้าความต้องการให้ขยายกว้างจวนเจียนระเบิด ไม่ทันปล่อยให้เขาได้หายใจ ร่างบางก็โน้มกายลงแนบชิด ลมหายใจร้อนผ่าวตามแรงอารมณ์คลอเคลียไม่ห่าง คมเขี้ยวเล็กขบงับหน้าท้องของเขาระหว่างที่มือยังคงรูดรั้งขึ้นลงได้ดีไม่มีที่ติ
“แสบนักนะ” เขากัดฟันพูด ได้ยินเสียงหัวเราะคิกดังขึ้นเบาๆ
ควานลินแกล้งไล่เป่าลมร้อนใส่ก่อนริมฝีปากแดงจะอ้ากว้าง กลืนกินดูดดุนลงไปเต็มความยาว สัมผัสความเปียกชื้นอุ่นร้อนด้านในโพรงปากเรียกให้เขาต้องขบกรามแน่น เรียวลิ้นนุ่มขยับไปมาอย่างประสา ช้อนดวงตาลูกกวางขึ้นมองสบกับเขาทั้งที่ยังมีอะไรคาอยู่ในปาก
ไม่มั่นใจเหมือนกันว่าเด็กนั่นไม่รู้จริงๆหรือจงใจแกล้งเขากันแน่
ไอ้การกระทำแบบนั้นน่ะมันยิ่งทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นไปอีกจนแทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้
ส่งมือวางทาบลงบนแก้มใสแดงก่ำไล้ไปที่ใบหูสวย สอดเข้าไปในกลุ่มผมสีน้ำตาลเข้มแล้วขยุ้มเบาๆ บังคับให้ศีรษะกลมขยับตามจังหวะที่ต้องการอย่างเอาแต่ใจ อีกฝ่ายร้องท้วงในลำคออู้อี้หลังถูกดันเข้าไปจนลึกสุด แต่ในท้ายที่สุดก็ยอมขยับปรนเปรอให้ตามใจ ริมฝีปากฉ่ำวาวด้วยคราบน้ำลายละออกไปเล็กน้อยก่อนจะตวัดแตะปลายลิ้นลงบนส่วนปลาย ห่อปากจนแก้มตอบครอบครองลงมาอีกครั้งด้วยจังหวะที่หนักหน่วงมากขึ้น
ดงโฮหรี่ตามองหัวทุยที่เคลื่อนไหวอยู่กลางลำตัวด้วยความรู้สึกหลากหลาย พายุในใจก่อวนราวกับคลื่นทะเลคลั่ง ดวงตาสีอ่อนปิดลงแน่นพร้อมทั้งหอบหายใจออกมาแรงๆ สะโพกหนั่นหยัดเกร็งก่อนจะกระตุกออกมาสองสามครั้งเมื่อถึงจุดสูงสุดของอารมณ์
“อ่า..”
โพรงปากร้อนขยับออกห่างหลังจากนั้น คนอายุน้อยกว่าเงยหน้าขึ้นพลางยกมือเช็ดคราบเหนียวหนืดออกจากมุมปากและส่วนที่เปรอะเปื้อนกรอบหน้าของตน ดงโฮหอบหายใจหน่วง แม้จะปลดปล่อยแล้วแต่ความรู้สึกวูบวาบจากประสาทสัมผัสทุกส่วนยังคงติดตรึงอยู่ไม่จางหาย
เขารู้ว่าควานลินเป็นเด็กหัวดีสามารถเรียนรู้สิ่งต่างๆได้อย่างว่องไว
แต่นี่มันชักจะเก่งเกินไปแล้ว...
ลืมตามองก็เจอใบหน้ายุ่งๆกำลังสาละวนกับการทำความสะอาดตัวเอง น่าเอ็นดูเสียจนอดไม่ได้ที่จะดึงรั้งกายบางขึ้นมาใกล้ ขยับเอนหลังพิงหัวเตียงด้วยท่าทางที่สบายขึ้น ก่อนจะคว้าโอบเอวคอดบางที่ร่นถอยลงไปนั่งแหมะอยู่บนตักนั่นให้ร่างกายแนบชิดกัน มือหนาเอื้อมหยัดท้ายทอยรั้งให้อีกฝ่ายก้มลงมารับจูบร้อนแรงอย่างใจคิด
ริมฝีปากหยักเลาะเล็มกลีบปากสีสดรสเฝื่อนคาว ขบจูบกดเม้มอย่างหยอกเย้าก่อนจะบดขยี้เคล้นคลึงจนบวมเจ่อ เขาแตะปลายลิ้นละเลียดไปตามร่องปากเชื่องช้า ค่อยๆสอดลิ้นร้อนแทรกเข้าไปในโพรงปากนุ่ม เกี่ยวกระหวัดไล่ต้อนลิ้นเล็กที่ขยับตอบสนองกลับมาอย่างไม่ยอมแพ้
มือหนาเปลื้องกางเกงรัดรูปสีเข้มของคนตรงหน้าออกด้วยความชำนาญเผยให้เห็นท่อนขาสีน้ำนมเปลือยเปล่า แหวกรั้งสาบเสื้อเชิ้ตนักศึกษาที่เปียกเหงื่อจนแนบลู่ไปกับช่วงตัวออก หากไม่ถอดทิ้งแต่กลับปล่อยให้มันหมิ่นเหม่อยู่บริเวณลาดไหล่ขาว นิ้วยาวค่อยๆกดแทรกผ่านแนวบั้นท้ายกลมกลึง ขณะริมฝีปากไล่ตามลามเลียบนแผ่นอก ฝากรอยจุมพิตเบาหวิวประทับลงที่ตำแหน่งหัวใจ
ควานลินเอื้อมกอดเขาเอาไว้ทั้งตัว เสียงหวานครางครือข้างใบหู ฟันเล็กฝังลงบนบ่ากว้างเพื่อบรรเทาความซ่านเสียวจากปลายนิ้วที่กำลังเตรียมพร้อมให้กับช่องทางคับแน่น
“อื้อ พี่ดงโฮ...”
น้ำเสียงออดอ้อนร้องเรียกในตอนที่เขาดันอีกนิ้วเข้าไปแล้วกวาดหมุนควงจนสะโพกแน่นขยับตามด้วยความอึดอัด มืออีกข้างก็กระชับขยับรูดแกนกายให้อีกฝ่ายอย่างเอาใจ โพรงนุ่มร้อนตอดรัดนิ้วยาวระรัวจากการปรนเปรอทั้งสองช่องทางจนเขาปวดหนึบขึ้นมาอีกหน
“จะ..ม ไม่ไหว ฮื่อ”
มุมปากหยักกระตุกยิ้มร้ายเมื่อแมวดื้อของเขางอแงเสียงเครือ ควานลินเงยหน้าขึ้นสบตาพร้อมกับปากอิ่มเบะคว่ำ ใบหน้าหวานยับยู่อย่างทรมาน ดวงตากลมคลอไปด้วยหยาดน้ำเต็มหน่วย
คังดงโฮจะยอมโดนตราหน้าว่าโรคจิตก็ได้
แต่ควานลินตอนนี้น่ะทั้งน่ารักและน่ารังแกจนอยากทำให้ร้องไห้แล้วค่อยกอดปลอบทีหลังเสียจริงๆ
“จัดการเองเลยสิ วันนี้วันเกิดนาย พี่ยกให้” สิ้นคำเขาก็ได้รับค้อนวงโตจากเจ้าของวันเกิด นัยน์ตาหวานสบจ้องอย่างไม่พอใจ ก่อนจะผลักให้เขาออกห่างเล็กน้อยด้วยแรงไม่มากนัก
“ขี้แกล้ง”
ดงโฮอมยิ้มขำ ประคองแก้มนิ่มทั้งสองข้างเอาไว้เต็มสองมือ โน้มใบหน้าเข้าไปกดจูบลงบนปากอิ่มแรงๆหนึ่งทีด้วยความเอ็นดูเต็มหัวใจ ควานลินส่งเสียงประท้วงขู่ฟ่อพลางสะบัดหน้าหนีจากการกอบกุม
คนด้านบนช้อนสายตาแสบซนมองเขาแว๊บหนึ่ง ก่อนมุมปากบึ้งตึงจะแปรเปลี่ยนเป็นยกยิ้มบางเบา ส่งมือเรียวเคลื่อนลงลูบส่วนกลางลำตัวของเขาแล้วรวบจับรูดรั้งตามความยาว ดงโฮจ้องมองภาพตรงหน้านิ่ง เผลอกลั้นหายใจเมื่อร่างบางยกตัวขึ้นเล็กน้อยแล้วกดสะโพกลงเชื่องช้า ความอบอุ่นนุ่มร้อนที่ขยับเบียดกลืนกินท่อนเนื้อทีละน้อยเรียกให้เขาเม้มปากแน่น ช่องทางคับแคบกำลังพยายามเปิดรับเขาเข้าไปทีละน้อย
แก้มใสเรื่อขึ้นสีแดงจัดแนบลงข้างไรเคราสาก สองมือคู่สวยกำแน่นบนแนวไหล่กว้างเพื่อหาที่พึ่งพิง กลีบปากบวมด้วยพิษจูบผ่อนลมหายใจออกมาช้าๆ ลิ้นชื้นแลบเลียริมฝีปากแดงของตนขณะค่อยๆทิ้งน้ำหนักตัวลง ขยับขึ้นอีกนิด แล้วดันลงมาลึกจนสุดทาง
ควานลินเผยอหอบเครือนั่งแช่ค้างในท่านั้นพักหนึ่ง ก่อนสะโพกมนจะถอยร่นและเคลื่อนกลับสู่ตำแหน่งเดิมอย่างเนิบช้า ขยับเคลื่อนไหวด้วยจังหวะเดิมอีกครั้งและอีกครั้งจนเขาเจียนจะคลั่ง ใบหน้าคมซุกกดแน่นบนซอกคอกรุ่นเจือกลิ่นแอลกอฮอล์เบาบางเพื่อยับยั้งการกระทำที่อาจจะเผลอสวนกลับรุนแรงด้วยอารมณ์ที่ลุกโหมในใจ ริมฝีปากหยักไล่เล็มขบเม้มไปตามแนวต้นคอระหงส์จรดใบหูนิ่ม เสียงนุ่มแหบพร่าเลื่อนกระซิบชิดข้างหู
“อืม… เดี๋ยวนี้เก่งใหญ่แล้วนะนักศึกษาไล..”
“อะ อื้อออ”
เสียงทุ้มหวานครางสะท้าน เมื่อช่องทางอุ่นร้อนเปิดรับความใหญ่โตได้เต็มที่ การขยับกายแทรกสอดจึงเพิ่มจังหวะเร่าร้อนแปรเปลี่ยนไปตามอารมณ์ที่พุ่งสูง มือเรียววางยันไว้บนหน้าท้องของเขาขณะหยัดสะโพกขึ้นสุดลงสุด
“ก ก็อาจารย์..สอ— อึก สอนดี ..ยังไงล่ะครับ”
อาจารย์หมอคนเดิมยกยิ้มมุมปากเมื่อได้ยินคำตอบดังแผ่ว มือหนาเลื่อนประคองเอวบางไว้แน่นยามที่กายใหญ่ขยับสวนกลับขึ้นไป ควานลินในเชิ้ตสีขาวบางชื้นตัวเดียวบนร่างกายเชิดหน้าขึ้นหอบกระเส่า เนื้อตัวขาวเนียนเห่อแดงไปทั่ว สีหน้าของอีกฝ่ายตอนนี้ดูยั่วยวนโดยที่ไม่ได้ตั้งใจแม้แต่น้อย
และภาพตรงหน้าก็เป็นดั่งเชื้อเพลิงชั้นดีปลุกเร้าให้ไฟราคะโหมกระหน่ำ
ร่างโปร่งบางกดน้ำหนักลงกระแทกกระทั้นหนักหน่วงในจังหวะเดียวกับที่คนด้านล่างสวนสะโพกขึ้นมา ผนังอ่อนนุ่มตอดรัดบีบกระชับรุนแรงด้วยความเสียดเสียว ได้ยินเสียงโนมเนื้อกระทบกันผสานกับเสียงเครือครางของคนที่ทำหน้าที่คุมจังหวะ ดงโฮสูดปาก สันกรามคมคร้ามไรหนวดจางขบแน่นเมื่อช่องทางด้านล่างต่างสอดประสานรับกันเป็นอย่างดี
ลำแขนเล็กเลื่อนโอบกอดแผ่นหลังกว้างไว้เป็นหลักยึด เล็บสั้นทั้งจิกทั้งข่วนลงบนผิวเนื้อขาวจนขึ้นเป็นรอยแดง สะโพกมนหมุนควงอยู่บนร่างไปพร้อมๆกับเขากดย้ำแทรกกายจนเตียงหลังใหญ่สะท้านไหว เรียกเสียงหวานจากคนที่ซุกซบลงกับซอกคอเขาให้ครวญครางผ่านลำคอออกมาแทบไม่เป็นภาษา
ขาเรียวเริ่มสั่นระริกจากความอ่อนล้าและความกระสันต์ที่แทรกกายลึกจนเริ่มจุกแน่น มือใหญ่เกาะกุมบนเนินสะโพกโค้งช่วยยึดไม่ให้คนที่กำลังขยับกายด้านบนซวนทรุดลงมา แม้ความเป็นจริงจะอยากจับร่างแบบบางแนบลงกับเตียงให้รู้แล้วรู้รอด
แบบนี้มันดีก็จริง แต่ก็ยังรู้สึกว่าไม่พอ
เหมือนกับฟางเส้นสุดท้ายขาดผึงเมื่อดวงหน้าเรียวชื้นเหงื่อเงยหน้ามองหน้า ชะโงกเข้ามาใกล้แล้วกดจูบลงบนปากเขาอย่างออดอ้อน ดงโฮพลิกเอาคนที่อยู่เหนือกว่าในตอนนี้ลงมาอยู่เบื้องล่างแทนทั้งที่ส่วนล่างยังคงเชื่อมต่อกันอยู่ มือหนาจับข้อเท้าเล็กขึ้นตั้งให้ขาทั้งสองข้างแยกออกจากกัน ช้อนสะโพกกลมขึ้นพลางหยัดกายหนั่นกระแทกเข้าหา
“อะ..อ๊า ฮื้ออ” ใบหน้าคมก้มจูบพรมไปทั่วเรียวหน้าหวานของคนใต้อาณัติ ลิ้นร้อนไล่เล็มตั้งแต่แนวกกหูเรื่อยลงมาถึงปลายคางมน ขบฟันลงเบาๆก่อนแตะลากสัมผัสชื้นไปถึงไหปลาร้าสวย โลมเลียไปตามแนวโครงกระดูกนูน ไล้ชิมร่างนวลไปทั่วทุกอณูที่ริมฝีปากลากผ่าน
“อ๊ะ อืออ..พี่ดงโฮ...พี่.. ฮึก”
เสียงครางพร่าพร่ำเรียกชื่อของเขาไม่หยุดปากเมื่อจังหวะสอดประสานถูกเปลี่ยนเป็นเนิบช้าหากหนักแน่นราวกับจะแกล้งให้ขาดใจตายเสียตรงนั้น กายเล็กผวาเฮือกยามที่คนแก่กว่าสอดลึกกระแทกโดนจุดไวต่อความรู้สึก ม่านตากลมปิดแน่นพลางส่ายหน้าไปมาด้วยความเสียวซ่าน หน้าม้าชื้นเหงื่อแนบลู่ลงกับกรอบหน้าสะบัดไหว
ร่างแบบบางไถลไปกับพื้นเตียง กายขาวสั่นคลอนไปตามแรงกระแทกกระทั้นถี่รัว ความเสียวกระสันต์แผ่ซ่านไปทั่วร่างจนควานลินบิดเร่าอย่างทรมาน ช่องทางร้อนผ่าวกระตุกบีบรัดหนักหน่วงจนเขาต้องพ่นลมหายใจออกมาแรงๆเพื่อระบายความปวดหนึบ ดงโฮคำรามต่ำในลำคอเมื่อท่าทางและเสียงครางของอีกฝ่ายปลุกเร้าอารมณ์กระหายอยากของเขาจนแทบถึงขีดสุด
จังหวะรักกระชั้นรุนแรงขึ้นทุกขณะเมื่อใกล้ถึงจุดหมาย เขาลืมตาเพื่อมองหน้าอีกฝ่ายชัดๆ ควานลินไม่มีทางรู้ว่าตัวเองตอนที่ใบหน้าเต็มไปด้วยอารมณ์ประกอบกับเหงื่อผุดพรายทั่วกรอบหน้านั้นมันน่ามองมากแค่ไหน สองมือเรียวกำยึดผ้าปูที่นอนแน่นจนยับย่นไม่มีชิ้นดี นัยน์ตาคู่สวยวาวฉ่ำด้วยหยดน้ำใสเอ่อล้น ดงโฮโน้มตัวกดจูบที่มุมปากอวบอิ่ม สะโพกสอบหยักกายถี่ๆในตอนสุดท้ายก่อนจะกระตุกไหวปลดปล่อยทุกหยาดหยดเข้าสู่ภายในอ่อนนุ่มที่รองรับตัวตนเขามาตั้งแต่ต้น
“อ่าา...”
เสียงหอบหายใจเหนื่อยอ่อนจากทั้งสองดังขึ้นสอดประสาน เขาค่อยๆถอนกายออกเชื่องช้า หยดน้ำสีขุ่นไหลย้อนกลับออกมาจากช่องทางระต้นขาเปรอะเปื้อนทั่วซอกขาขาว ร่างหนาทรุดตัวลงวาดแขนรั้งร่างบางที่ไปถึงฝั่งก่อนจมหายเข้าไปในอ้อมกอดอุ่น
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น