(os) that night - holin (cut)

เหมือนกับว่ากำลังโดนล่อลวงด้วยอะไรสักอย่าง อาจจะเป็นดวงตาคมสีน้ำตาลอ่อนคู่นั้นหรือกลิ่นน้ำหอมผสมปนเปกับกลิ่นแอลกอฮอล์อ่อนๆที่ลอยฟุ้งรอบตัวนั่น หรือจริงๆแล้วเป็นตัวควานลินเองที่ยอมเดินตามเกมของคนอายุมากกว่า รู้ตัวอีกทีก็มายืนอยู่ภายในห้องพักสุดหรูของอีกฝ่ายเข้าเสียแล้ว

เสียงบานประตูงับปิดลงพร้อมกับร่างหนาที่พุ่งตัวเข้ามาประชิดในเสี้ยววินาทีต่อมา ควานลินสะดุ้งเล็กน้อยด้วยความตกใจเมื่อถูกดันจนแผ่นหลังชิดกำแพง แขนแข็งแรงกักกันเขาไว้กับผนังเย็นเยียบ ลมหายใจอุ่นเป่ารดลงบนใบหน้าเมื่อคนตัวโตกว่าค่อยๆโน้มลงมาจนนัยน์ตาสบประสานกัน

จนถึงตอนนี้ควานลินเพิ่งสังเกตว่าแว่นตากรอบบางบนดวงหน้าสุขุมได้อันตรธานหายไปแล้ว เพราะแบบนั้นเขาถึงได้มองเห็นลูกแก้วสีอ่อนได้อย่างชัดเจน

“ทีนี้จูบได้หรือยัง”

ควานลินกระพริบตาปริบ มองใบหน้าคมคร้ามของคนที่กระซิบประโยคคำถามชิดริมฝีปาก ประกายวิบวับในแววตาคมมองลึกเข้ามาจนจู่ๆก็รู้สึกตาพร่า บางทีอีกฝ่ายอาจจะไม่รู้ว่าดวงตาเรียวกริบของตนนั้นมีเสน่ห์ดึงดูดมากมายเพียงใด หรือหากรู้ก็คงหยิบมันมาใช้เป็นกับดักให้ใครต่อใครยอมทำตามสิ่งที่ต้องการได้อย่างง่ายดาย

อ่า..

แบบนี้โดนล่อลวงอย่างไม่ต้องสงสัยเลยล่ะ

“...ครับ”

เสียงตอบรับของเขากลืนหายเข้าไปในลำคอเมื่อริมฝีปากบางบดเบียดลงทาบทับ ค่อยๆขบเม้มไปตามแนวกลีบปากก่อนจะออกแรงดูดดึงเนื้อนิ่ม สัมผัสร้อนจากฝ่ามือหนาลากผ่านแผ่นหลังวางทาบลงบนเอวคอด ออกแรงดึงรั้งร่างของเขาเข้าไปแนบชิด อีกฝ่ายค่อยๆผ่อนแรงเค้นคลึงริมฝีปากเขาแผ่วเบาราวกับต้องการหลอกล่อให้ตายใจ เพราะเมื่อที่ควานลินเผยอเปิดปากลิ้นชื้นก็ตวัดแทรกเข้าหาลิ้นเล็กในทันทีราวกับรอเวลานี้มานาน

มือใหญ่ข้างหนึ่งผละออกจากสะโพกของเขาไล้ขึ้นมาประคองต้นคอดันรั้งให้รับรสจูบอย่างแนบแน่น ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดดูดดึงริดรอนลมหายใจไปทีละน้อย ช่วงชิงความหวานจากกลีบปากสีสด ควานลินครางอือเมื่อปลายนิ้วสากเขี่ยผิวเนื้อเกลี่ยไรผมบริเวณท้ายทอยในขณะที่ริมฝีปากก็ยังคงทำหน้าที่ของมันได้อย่างดี

“อื้ออ”

ใบหน้าเรียวสะบัดหน้าหนีไปด้านข้างเมื่อถูกคนตัวโตเอาแต่ใจจนแทบจะหมดลม ปากอิ่มบวมเจ่อหอบหนักกอบโกยอากาศเข้าปอดเฮือกใหญ่ ทว่าใจดีได้ไม่นานร่างหนาก็ดันแก้มประคองหน้าของเขาให้หันกลับมารับจูบวาบหวามอีกครั้ง

ควานลินส่งแขนเรียวขึ้นโอบรอบบ่ากว้างแน่นยามที่ปากบางของอีกฝ่ายกดย้ำซ้ำไปซ้ำมาจนเกิดเสียงก้องไปทั่วห้อง มือใหญ่ข้างหนึ่งประคองเอวเอาไว้เพื่อกันไม่ให้เขาร่วงลงไปทรุดกับพื้นห้องเสียก่อน ส่วนอีกข้างก็เลื่อนต่ำลงมาขยำที่สะโพกของเขาแรงๆ

ลมหายใจร้อนผ่าวแนบอยู่บริเวณลำคอหลังคนแก่กว่ายอมอ่อนข้อปลดปล่อยเขาจากจุมพิตเร่าร้อน อีกฝ่ายใช้จมูกโด่งซุกไซร้ไปตามแนวชีพจร ลากริมฝีปากโลมเลียคอระหงส์อย่างเชื่องช้า ควานลินขนลุกชันทุกครั้งที่สัมผัสจากปลายคางสากด้วยไรหนวดอ่อนไล้ไปตามผิวเนื้อสีน้ำนม

เสื้อเชิ้ตของเขาหลุดรุ่ยเมื่อกรอบหน้าคมเคลื่อนต่ำลงไปจนถึงแผ่นอก มือหนาค่อยๆกลัดกระดุมพลาสติกออกจากรังก่อนจะรั้งสาบเสื้อที่บดบังหัวไหล่มนออก ริมฝีปากหยักลากจากไหปลาร้าเลื่อนลงประกบดูดกลืนแผ่นอกบาง พรมจูบลงบนเนื้อนิ่มไปทั่วบริเวณโดยไม่ลืมที่จะฝากฝังร่องรอยสีกุหลาบไว้บนเนื้อเนียนประปราย

เสียงครางผะแผ่วดังอื้ออึงเหมือนหาทางระบายออกความรู้สึกแปลกใหม่นี้ ร่างหนาขยับบดเบียดร่างกายของตัวเองเข้าแนบชิดอย่างจงใจจนทำให้ส่วนล่างเสียดสีกันไปมา

“อะ..อื้อ ต เตียง”



เสียงทุ้มจากคนที่กำลังสนุกอยู่กับร่างกายของเขาดังตอบขึ้นเบาๆคล้ายจะเป็นคำถาม

“ป..ไปที่เตียง อือ นะครับ..”

เขาพยายามเค้นเสียงออกไปได้เพียงเท่านั้นก็ต้องครวญครางออกมาเมื่อความเปียกชื้นจากเรียวลิ้นแลบเลียลงบนตุ่มไตสีหวานทั้งสองข้าง เล็บคมจิกลงกับไหล่หนาจนเสื้อเชิ้ตสีดำยู่ย่นเป็นรอยยับเพื่อระบายความรู้สึกที่แล่นวาบไปทั้งร่างราวกับโดนกระแสไฟฟ้าอ่อนๆช็อต

ได้ยินเสียงหัวเราะหึในลำคอแว่วๆก่อนจะถูกยกขึ้นเสียจนตัวลอย สองขาเรียวเกี่ยวกระหวัดเข้าหาเอวสอบโดยอัตโนมัติเช่นเดียวกันกับสองแขนที่คล้องคอคนตัวโตเอาไว้แน่นตามสัญชาตญาณ เพียงไม่กี่ก้าวร่างของเขาก็ถูกกดแนบลงกับเตียงกว้างและตามมาด้วยร่างหนาที่ทาบทับลงมา

จุมพิตหวานถูกป้อนให้อีกครั้งโดยที่ไม่ต้องร้องขอในตอนที่อีกฝ่ายขยับเข้ามากระชากเสื้อเชิ้ตตัวบางที่ยังคงพาดอยู่บนตัวเขาให้หลุดออกไป เราสองคนแลกลมหายใจกันอยู่เนิ่นนานก่อนคนด้านบนจะผละออกให้เขาเป็นอิสระ เปลี่ยนเป้าหมายไปป้วนเปี้ยนแถวขอบกางเกงยีนส์แต่งขาดรุ่ยไปทั่วทั้งตัวจนเห็นผิวเนียนโผล่พ้นเนื้อผ้าสีเข้ม มือหนาค่อยๆปลดซิบกางเกงจนมันผละออกจากกัน ลากรั้งอาภรณ์ตัวเล็กลงพร้อมเกี่ยวชั้นในยี่ห้อดังลงมาจนสุดข้อเท้า

ควานลินรู้สึกหัวหมุน...ทั้งมึน ทั้งเบลอจนไม่สามารถบรรยายความรู้สึกออกมาได้ ท้องน้อยปวดมวนราวกับมีผีเสื้อนับพันบินวนอยู่ในนั้น ถึงจะเป็นครั้งแรกกับสถานการณ์แบบนี้แต่เขาก็ไม่ใช่เด็กใสซื่ออย่างที่ใครต่อใครเข้าใจกันไปเอง

เขารู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ และมันก็ไม่สามารถต้านทานได้อีกต่อไป

คนที่คร่อมอยู่ด้านบนเลื่อนฝ่ามือร้อนไปลูบแรงๆที่บั้นเอวบาง เค้นคลึงปลีเนื้อแน่นบริเวณต้นขาอย่างย่ามใจ ใบหน้าคมโน้มลงกดจูบที่ริมฝีปากเขาแผ่วเบาก่อนจะลากต่ำลงมาจนถึงแอ่งสะดือ กดเน้นน้ำหนักจนขึ้นรอยสีแดงอ่อนจางก่อนจะไล่ลงมาที่โคนขาด้านใน กดจูบลงบนขี้แมลงวันเม็ดเล็กที่กระจายตัวกันอยู่บนต้นขาขาวเนียนราวกับกลุ่มดาวดวงน้อยๆบนท้องฟ้า

“อาา..อ๊ะ”

ควานลินเชิดหน้าหอบหายใจหนักหน่วง ลมหายใจและริมฝีปากร้อนเคลื่อนขึ้นไปแนบซุกอยู่ที่หน้าท้องแบนราบทำเอาเขาบิดเร้าอย่างห้ามไม่ได้ เปลือกตาบางเปิดขึ้นพอดีกับที่อีกฝ่ายยืดตัวขึ้นทอดสายตามองลงมา เขากวาดสายตาไปทั่วร่างตรงหน้าก่อนจะขมวดคิ้วน้อยๆ เผลอจิ๊ปากออกมาอย่างขัดใจ

ขี้โกงเป็นบ้า

คนตรงหน้ายังมีเสื้อผ้าอยู่ครบเหมือนครั้งแรกเจอ ขาดก็แต่แว่นตากรอบสีเงินอันนั้นที่ไม่รู้ไปถอดออกตอนไหน ...ในขณะที่เขาไม่หลงเหลือสิ่งปกปิดร่างกายอยู่แม้แต่ชิ้นเดียว

คราวนี้มือเล็กเป็นฝ่ายดันร่างหนาขึ้นเบาๆ นิ้วเรียวปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำสนิทออกอย่างไม่รีบร้อนขยับสาบเสื้อของคนตัวโตที่ยอมนิ่งเป็นหุ่นให้เขาถอดเสื้อออกแต่โดยดี มุมปากหยักกระตุกยิ้มคล้ายพอใจกับการกระทำของเขาจนน่าหมั่นไส้ อดไม่ไหวที่จะแกล้งส่งมือเข้าลูบไล้แผ่นอกแกร่งที่ประดับไปด้วยร่องรอยศิลปะจากหมึกสีเข้มทั้งสองข้างหยอกเย้า

เขาจ้องมองร่างเปลือยเปล่าด้านบนนิ่งค้าง คนแก่กว่าตรงหน้าไม่ได้หุ่นดีจัดเหมือนนักกีฬาแต่ก็ไม่ได้ดูอวบอัดเหมือนกับตอนที่ยังมีเสื้อผ้าปิดบังอยู่ ลอนกล้ามอย่างคนดูแลตัวเองสม่ำเสมอกับเนื้อแน่นๆที่มีรอยสักแต่งแต้มอยู่บางส่วนยิ่งทำให้อีกฝ่ายดูมีเสน่ห์ขึ้นไปอีกเท่าตัว

ควานลินช้อนตาขึ้นมองสายตาราบเรียบราวกับทะเลสงบที่มีพายุพัดโหมอยู่ภายในช้าๆ นิ้วเรียววางแตะลงบริเวณกลางอก ใช้ปลายนิ้วค่อยๆลากลงมาตามแนวกล้ามเนื้อช้าๆก่อนจะตั้งใจลากวนบริเวณท้องน้อยให้ร่างสูงได้ขนลุกเล่นๆ ริมฝีปากอิ่มจุดยิ้มมุมปากจนแก้มบุ๋มลงเป็นลักยิ้มเมื่ออีกฝ่ายรีบรวบคว้ามือน้อยที่กำลังเล่นสนุกด้วยมือเพียงข้างเดียว

“แกล้งฉันเหรอ..หืม..”

น้ำเสียงแหบพร่าก้มลงกระซิบถามชิดใบหู ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากบางไปกดจูบที่หลังหูเขา ฟันคมกัดลงบนลำคออย่างหมั่นเขี้ยวเรียกให้เสียงหวานครวญออกมา

“เด็กดื้อต้องโดนลงโทษนะรู้ไหม”

“อื้ออ คุณ… อะ”

ควานลินร้องเสียงหลงเมื่อคนตัวโตแกล้งลากมือผ่านแกนกายซ้ำๆหลังจากที่เอ่ยคาดโทษจบ ความต้องการของเขาถูกครอบครองด้วยฝ่ามือใหญ่ ค่อยๆรูดรั้งเป็นจังหวะช้าเร็วสลับกันไป ในขณะที่อีกมือดันเรียวขาทั้งสองข้างให้แยกออกจากกันแล้วจึงแทรกร่างใหญ่โตของตัวเองเข้าไปตรงกลาง ดวงตากลมหลับตาปี๋ด้วยแรงอารมณ์ที่เพิ่มขึ้นตามลำดับจนพาสติเตลิดไปไกล

นิ้วเรียวขยำจิกผ้าห่มสีขาวสะอาดจนยับย่นคามือ เสียงใสครางประท้วงติดจะไม่พอใจเมื่อสัมผัสร้อนผละออกไปไม่บอกกล่าว เรียวหน้าหวานยกขึ้นลืมตามองด้วยความสงสัยเมื่อได้ยินเสียงกุกกักตรงหัวเตียง ก่อนจะทิ้งหัวลงบนหมอนใบโตอีกครั้งเมื่อขาขาวทั้งสองข้างถูกยกชันขึ้น ความรู้สึกเย็นวาบและเปียกแฉะของเจลแตะลงกับช่องทางด้านหลัง นิ้วยาวค่อยๆกดคืบคลานกดแทรกเข้าไปอย่างเชื่องช้า

“ฮึก...อะ อืออ”

แขนเล็กรีบคว้าบ่าแกร่งไว้ทันทีในระยะเอื้อมถึง ดวงตากลมโตปรือปิดลงพร้อมหยาดน้ำชื้นเมื่อนิ้วยาวเริ่มขยับสร้างความคุ้นชิน นิ้วเรียวยาวหมุนวนภายในกายบางอย่างใจเย็น พร้อมๆกับเพิ่มจำนวนนิ้วตามเข้าไปในไม่ช้า ในขณะที่ฝ่ามืออีกข้างหนึ่งเค้นที่สะโพกนิ่ม พยายามกระตุ้นร่างเล็กให้พร้อมมากที่สุด

“ผ่อนคลายหน่อย”

น้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยเสียงพร่าเมื่อเห็นร่างเล็กขบฟันกับริมฝีปากแน่น ก่อนจะเคลื่อนริมฝีปากทาบทับลงบนกลีบปากนุ่มเป็นการบังคับไม่ให้เขากัดปาก คนแก่กว่าใช้จูบอ่อนหวานหลอกล่อให้ลืมความเจ็บปวดช่วงล่างจนเขาเริ่มจะคล้อยตาม

“อ่าา อือ.. ต ตรงนั้น” คนใต้ร่างหลุดเสียงครางผะแผ่วเมื่อปลายนิ้วเรียวสะกิดโดนจุดสำคัญ ร่างหนาไม่รอช้ารีบขยับนิ้วทั้งสามเข้าออกอย่างเร็วและกดย้ำไปที่จุดกระสันของร่างบางซ้ำๆจนควานลินร้องไม่เป็นภาษา

ใบหน้าหวานเหยเกเชิดขึ้นด้วยแรงอารมณ์ที่แล่นพล่านไปทั้งร่าง ปลายเท้าจิกลงบนฟูกนิ่ม สองขาเกร็งแน่น มือขยำหัวไหล่หนาอย่างแรงจนแทบแหลกคามือ ก่อนจะหลุดลมหายใจเฮือกเมื่ออีกฝ่ายถอดถอนเรียวนิ้วออก ความรู้สึกเหมือนถูกดึงขึ้นจุดสูงแล้วถูกปล่อยให้ตกลงมากระแทกกับพื้นดินด้านล่าง

วูบโหวงและทรมาน…

ทั้งยังเร่งเร้าความรู้สึกต้องการจนพาให้น้ำตารื้นจุกอยู่ในอก

ร่างหนาผละลุกไปจัดการถอดกางเกงสแลคสีดำออกพร้อมกับช่วยดึงกางเกงที่คากองอยู่ที่ข้อเท้าด้านซ้ายของเขาออกให้ เสียงฉีกซองฟอยด์ดังอยู่ไม่ไกลทำให้เขารู้ว่าอีกฝ่ายกำลังทำอะไรอยู่ เพียงไม่นานควานลินก็โดนจับพลิกตัวอย่างง่ายดายราวกับกระดาษ สองขาถูกดึงให้ไถลกลับเข้าไปอยู่ใต้ร่างดังเดิม

คนตัวโตทิ้งตัวทาบลงมา ขยับแนบชิดให้ส่วนล่างเสียดสีกัน ริมฝีปากร้อนกดจูบแรงๆลงบนริมฝีปากบวมช้ำ ไล้ลงไปที่ซอกคอขาว สร้างรอยเล็กๆที่หัวไหล่มน ก่อนจะหยุดดูดดึงเนื้อนิ่มบริเวณแอ่งหัวใจ ในขณะที่มือสากยื่นเข้าช่วยรูดรั้งส่วนอ่อนไหวของเขาอยู่อย่างนั้น

ควานลินหอบหายใจกระเส่า กลุ่มผมสีน้ำตาลสะบัดไปมาทั่วหมอนอย่างซ่านเสียว มือเรียวตะปบลงบนมือหนาที่ยังคงยุ่งวุ่นวายอยู่กับจุดเดิม เชื่อเถอะว่าอีกแค่นิดเดียวเท่านั้นเขาจะทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้วหากอีกฝ่ายยังไม่ยอมหยุด

“อะ..พ พอแล้ว ฮื่ออ”

คนบนร่างอมยิ้มเมื่อเขาพยายามปัดมือของอีกฝ่ายออกไป นัยน์ตาคมฉายแววเอ็นดูสบเข้ากับดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยหยดน้ำคลอหน่วย ก่อนจะแสร้งเอียงศีรษะโน้มใบหน้าลงมาถามด้วยน้ำเสียงใจดี

“ว่ายังไงนะ?”

“คุณ..อึก เข้ามา...เข้ามาเลย” ร่างบางร้องขอเสียงหวาน เรียกให้คนแก่กว่าเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาได้ยินเสียงกระซิบตกลงแผ่วเบาแนบริมฝีปากยามที่อีกฝ่ายก้มลงป้อนจูบเพื่อมอมเมาเขาอีกครั้ง

มือหนาฟอนเฟ้นสะโพกนิ่มก่อนจะขยับส่วนแข็งขืนแตะที่ปากช่องทางที่ถูกเตรียมพร้อมไว้ ท่อนขาเรียวถูกอ้ากว้างยกขึ้นเกี่ยวไว้กับบั้นเอวหนา ค่อยๆกดแทรกตัวตนเข้าไปในกายอ่อนนุ่มช้าๆ ควานลินที่กำลังเคลิบเคลิ้มกับรสจูบละมุนสะดุ้งเกร็งตัวแน่น

“ฮึก...อะ..อ๊าา”

ความเจ็บปวดเป็นสิ่งแรกที่แล่นปราดขึ้นมาจนน้ำตาซึม มือเล็กถูกยกขึ้นดันหน้าท้องแกร่งเอาไว้โดยอัตโนมัติ ควานลินพยายามหอบหายใจเอาอากาศเข้าปอดเพื่อจะผ่อนคลายตัวเองให้มากที่สุดในช่วงที่คนด้านบนยอมกดแช่ค้างเอาไว้ให้เขาปรับตัว

“ใจเย็น..อย่าเกร็ง” ร่างหนากระซิบปลอบโยน มือร้อนเลื่อนลงไปปรนเปรอส่วนล่างของเขาเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ โน้มตัวกอดประคองเอวบางไว้มั่นพร้อมกับเอวสอบค่อยๆขยับดันเข้ามาอย่างเชื่องช้าพลางเล้าโลมสารพัดวิธีจนในที่สุดก็สามารถดันเข้าไปได้จนสุด

“อืม...” เสียงทุ้มแหบครางต่ำในจังหวะที่ควานลินโผกายลุกขึ้นโอบรอบลำคอแกร่งราวกับต้องการหาที่พึ่งพึงยิ่งทำให้ส่วนแข็งขืนกดแทรกลึกเข้าไปได้ลึกกว่าเดิม มือใหญ่เลื่อนขึ้นลูบไล้แก้มนิ่มอย่างปลอบประโลม

แววตาสีน้ำตาลอ่อนที่ทอดมองลงมาร้อนแรงและเต็มไปด้วยอารมณ์

แต่กลับแฝงไว้ด้วยความอ่อนโยนจนเขาใจสั่น

ร่างหนาเริ่มขยับตัวช้าๆเมื่อเห็นสีหน้าของเขาดีขึ้น ถอยกายร่นออกไปแล้วแทรกกลับเข้ามาด้วยจังหวะเนิบนาบ ควานลินจิกผ้าปูที่นอนไว้แน่นเมื่อความจุกเสียดแล่นริ้วทุกครั้งที่ฝ่ายขยับสะโพก เปลือกตาบางปิดลงพร้อมม่านน้ำตาจางๆที่หางตา

เอวแกร่งเคลื่อนขยับเร็วขึ้นเมื่อคนใต้ร่างเริ่มผ่อนคลาย ผนังร้อนที่รองรับความใหญ่โตเต้นตุบและบีบรัด ไม่ทันได้รู้ตัว ริมฝีปากหนาก็บดเบียดลงที่ริมฝีปากบางเบาๆ ก่อนจะไล้มายังแก้มนวล จูบซับคราบน้ำตาออกให้พร้อมทั้งฝ่ามือหนายกขึ้นลูบศีรษะเล็กที่ปกคลุมด้วยเส้นผมนุ่มแผ่วเบา

ควานลินลืมตาขึ้นจ้องมองใบหน้าคมที่ลอยเด่นอยู่ตรงหน้า ก้อนเนื้อใต้อกซ้ายเต้นระส่ำด้วยความรู้สึกอุ่นวาบจากความอบอุ่นที่ได้รับ จ้องตากันได้ไม่นานคนเด็กกว่าก็เป็นฝ่ายยอมแพ้ ซุกใบหน้าหวานลงกับซอกคอของอีกคน วงแขนเล็กโอบกอดแผ่นหลังกว้างแน่น ลมหายใจร้อนผ่าวของเขาเป่ารดลงบนต้นคอยิ่งปลุกเร้าให้อารมณ์ลุกโชน

“อึก..อืออ คุณ… อื้อ”

ร่างบางหอบครางเสียงกระท่อนกระแท่นเมื่ออีกคนกระแทกกระทั้นเข้ามาด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว สะโพกสวยยกขึ้นสูงโก่งรับแรงที่อีกฝ่ายส่งมา แผ่นหลังเนียนแอ่นโค้งเป็นคันศร เล็บยาวจิกลงบนหลังคอและไหล่กว้างเพื่อระบายอารมณ์จนเป็นรอยข่วนทางยาว

“คังดงโฮ...ชื่อฉัน..” คนตัวโตกระซิบบอกเสียงเบาพลางขยับกายสอดใส่เข้ามาในจังหวะเนิบนาบทว่าเน้นย้ำในทุกๆจังหวะ

“อาา คุณ ด..ดงโฮ อ่ะ อ”

เสียงครางหวานกระเส่าข้างใบหูที่พร่ำเรียกชื่อตนยิ่งเร้าอารมณ์ให้ไฟราคะของชายหนุ่มโหมกระหน่ำมากขึ้น ร่างหนาดันร่างบางออกปรับท่าทางวางคนตัวเล็กลงกับเตียงกว้าง ยกเรียวขายาวขึ้นพาดบ่าข้างหนึ่งก่อนจะออกแรงขยับอีกครั้ง

ร่างกายของควานลินสั่นเทิ้มไปตามจังหวะกระทั้นที่อีกฝ่ายเป็นคนควบคุม ผิวกายสีน้ำนมเห่อแดงไปทั้งตัว เนื้อเนียนผุดผาดไปด้วยเม็ดเหงื่อชื้นเคลือบผิวเงาวับที่ถูกแต่งแต้มไปด้วยร่องรอยสีกุหลาบเล็กๆ แก้มใสเปล่งปลั่งน่าเอ็นดูจนคนอายุมากกว่าอดไม่ได้ที่จะก้มลงไปฟัดแก้มแดงนั่นแรงๆ

ฝ่ามือหนาที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดรวบเข้าที่สะโพกกลมกลึงบีบเค้นจนขึ้นรอยมือชัดก่อนจะจับเอาไว้มั่น เคลื่อนกายออกมาจนเกือบหลุดแล้วกระแทกเข้าไปแรงๆจนมิด ทำซ้ำๆจนเสียงครางหวานหูถูกส่งออกมาไม่หยุดราวกับจะขาดใจ กระแทกเข้าไปจนลึกกดย้ำลงไปที่จุดกระสันจนร่างเล็กบิดเร้าดิ้นพล่าน

“อ๊าา ฮื่ออ..อื้ออ”

เสียงเฉอะแฉะและเนื้อที่กระทบกันหยาบโลนดังขึ้นต่อเนื่อง ร่างหนาหยัดกายภายในบดเบียดความอ่อนนุ่มกระแทกผ่านจุดอ่อนไหวซ้ำแล้วซ้ำเล่าถี่รัว แทรกกดย้ำลึกทุกจังหวะ มือเล็กคว้าข้อแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเล็กน้อยอย่างคนสุขภาพดีไว้แน่นเมื่ออีกฝ่ายส่งแรงทั้งหมดที่มีลงมาในห้วงอารมณ์สุดท้าย

“อะ..อึก อาาา”

ควานลินเกร็งตัวแน่นปลดปล่อยออกมาจนเปื้อนทั้งร่างกายของเขาและอีกฝ่ายรวมทั้งยังเปรอะเลอะที่นอนไปหมด คนตัวโตขยับสะโพกอีกสองสามทีก็ปลดปล่อยเข้ามาในช่องทางนุ่มร้อนตามมาติดๆ ก่อนจะค่อยๆถอดถอนกายออกอย่างนุ่มนวล

เรียวขาสั่นระริกถูกยกลงจากบ่าจัดวางท่าทางการนอนให้ร่างบางที่หมดเรี่ยวแรงด้วยท่าที่สบายขึ้น เขานอนหอบหายใจอย่างอ่อนแรง แค่จะลองขยับกายความเจ็บปวดจากสะโพกก็แผ่ซ่านขึ้นมาตามแนวกระดูกสันหลังจนสุดท้ายทำได้เพียงแค่นอนนิ่งๆอยู่กับที่เท่านั้น นัยน์ตาหวานเชื่อมปรือปรอยมองอีกฝ่ายที่กำลังจัดการถุงยางและเก็บซากเสื้อผ้าทั้งของตัวเองและของเขาให้เรียบร้อย

“อาบน้ำไหวไหม” จู่ๆอีกฝ่ายก็เงยหน้าขึ้นมาสบตาหลังจากเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่พันช่วงเอวเอาไว้

“คิดว่า..ไม่...ครับ” อ้าปากตอบกลับไปด้วยเสียงแหบแห้งเบาหวิว

เจ้าตัวพยักหน้ารับอย่างเข้าใจก่อนจะสาวเท้าเดินเข้ามาใกล้ คว้าเอาผ้านวมหนาขึ้นมาคลุมร่างให้เพื่อกันลมเย็นจากเครื่องปรับอากาศที่เขาเพิ่งรู้สึกว่ามันเย็นเฉียบเกือบจะหนาวหลังจากที่อารมณ์คุกรุ่นมอดดับลงไป

“งั้นนอนไปก่อน เดี๋ยวฉันมา” ว่าแล้วคนแก่กว่าก็หายเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระร่างกาย

เพียงไม่นานร่างหนาหนั่นก็เดินออกมาพร้อมกะละมังที่ใส่น้ำเอาไว้ อีกฝ่ายทรุดตัวนั่งลงบนเตียงดึงผ้าที่ห่มคลุมออกเบาๆแต่คนที่ยังนอนหลับไม่สนิทดีกลับรู้สึกตัวลืมตาตื่นขึ้นมา มือใหญ่ออกแรงดึงขาของเขาขึ้นอ้ากว้างโดยไม่บอกกล่าว ควานลินสะดุ้งเมื่อนิ้วยาวแทรกเข้ามาในช่องทางแดงช้ำ คว้านทำความสะอาดเอาคราบเจลและความเปียกแฉะที่ยังคั่งค้างอยู่ข้างในออกมา

ผ้าขนหนูชื้นน้ำถูกลูบเช็ดไปตามเนื้อตัวที่เต็มไปด้วยเหงื่อและความเหนียวแห้งเกรอะกรังอย่างตั้งใจ ร่างบางนอนนิ่งให้ทำตามอำเภอใจได้เต็มที่ ทำเพียงแค่มองตามสิ่งที่คนตัวโตกำลังปรนนิบัติให้อย่างดี แน่นอนว่าเขารู้สึกกระดากอายเกินทนแต่ก็อดรู้สึกซาบซึ้งไม่น้อยที่อีกฝ่ายยอมสละเวลาดูแลคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแค่คู่นอนแบบนี้

“ขอบคุณนะครับ” ควานลินเอ่ยขึ้นแผ่วด้วยเสียงแหบแห้งที่ดีขึ้นกว่าช่วงแรก มือหนาชะงักผ้าที่กำลังลูบต้นขาของเขาอยู่ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตา

“ไม่เป็นไร นาย...?” อีกฝ่ายเว้นว่างคำพูดไว้พลางยกคิ้วเข้มขึ้นคล้ายจะถาม

“..ควานลินครับ”

ใบหน้าคร้ามพยักรับเล็กน้อย คนแก่กว่าทำความสะอาดร่างกายของเขาอยู่อีกสักพักจนสบายตัวก็จับบังคับให้เขาใส่เสื้อผ้าชุดใหม่เอี่ยมจนได้กลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มหอมตีขึ้นจมูกทุกตอนที่โดนจับพลิกตัวไปมาเหมือนตุ๊กตา

“โอเคควานลิน ทีนี้ก็นอนซะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะไปส่งที่บ้าน” พูดจบร่างสูงก็ลุกขึ้นยืน ดึงปลายผ้านวมขึ้นห่มให้จนมิดคอ คว้าเอากะละมังและผ้าขนหนูผืนเล็กขึ้นถือ ไม่วายหันกลับมามองเขาอีกรอบ

พอควานลินช้อนดวงตากลมปรือจนแทบปิดขึ้นมอง ฝ่ามือหนาก็ขยับเอื้อมวางทาบลงบนศีรษะกลม แตะลงเบาๆที่ผมหน้าม้ายุ่งเหยิงพลางพึมพำไล่ให้เขานอนหลับเสียที เพราะแบบนั้นเขาจึงปิดเปลือกตาลงอย่างว่าง่าย ค่อยๆจมเข้าสู่ห้วงนิทราไปพร้อมกับสัมผัสอบอุ่นนั้น

- กลับไปหน้าเด็กดี  https://goo.gl/roohP4