(os) that valentine - holin (cut)

.

.

.

“ก็..ของขวัญวาเลนไทน์ไงครับ”

เขาแค่อยากจะให้ของขวัญกับคุณหมอคนดีที่ตั้งใจทำงานจนตัวเองล้มป่วย

แม้อีกใจจะอยากแกล้งลงโทษให้อีกฝ่ายขาดใจไม่แพ้กัน

น้ำเสียงเจ้าเล่ห์ดังแผ่วกระตุ้นมือแกร่งให้เข้าไปสำรวจในร่มผ้านุ่มได้ไม่ยาก ปลายนิ้วแกร่งกดแน่นลงน้ำหนักบนเอวคอดบาง ชายเสื้อเชิ้ตนักศึกษาหลุดรุ่ยรวมถึงกระดุมที่ถูกกลัดออกไปตอนไหนควานลินก็ไม่อาจรู้ได้ มือสากฟอนเฟ้นผิวเนื้อเนียนลื่นติดมือ ลูบขึ้นไปกดเย้าเคล้าคลึงบนหน้าอกเนียนปัดย้ำแต้มสีสมบนแผ่นอกซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนแข็งชัน

ปลายคางมนแนบซบลงบนไหล่ลาดอย่างจำนน เปลือกตาบางปิดพริ้มรับสัมผัสตรงหน้า ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดที่ต้นคอทำเอาขนอ่อนลุกชัน แพรขนตายาวกดแน่นลงกับผิวเนื้ออ่อนเมื่อรู้สึกถึงนิ้วสากลากจากหน้าท้องแบนราบไปหยุดที่บริเวณขอบกางเกง ในจังหวะที่สติเริ่มหลุดลอยเสียงหยอกเย้าข้างใบหูก็ดังขึ้นรั้งแผ่ว

“ไหนว่าจะลงโทษพี่...”

ฟันเล็กฝังลงบนบ่ากว้างเพื่อบรรเทาและสะกดกลั้นเสียงครางดังที่เกือบปลิดปลิวยามที่อีกฝ่ายเลื่อนฝ่ามือเข้าไปใต้กางเกงสแลคขายาว อัตราหายใจเริ่มหอบถี่หลังจากถูกคนถูกลงโทษปลุกเร้าเสียเอง

“ท ทั้งคู่..นั่นแหละ”

ควานลินขยับตัวทาบทับอย่างจงใจเมื่อรู้สึกได้ถึงความคับแน่นใต้อาภรณ์เนื้อดีของคนเบื้องล่าง มือบางไล้สัมผัสนุ่มลงบนลำคอแกร่งของคุณหมอหนุ่ม เรื่อยลงสู่แผงอกกว้างที่เริ่มหอบหายใจถี่ นิ้วเรียวสวยเปลื้องกระดุมบนเสื้อเชิ้ตเนื้อดีออกทีละเม็ดอย่างอ้อยอิ่ง ขณะเริ่มให้ของขวัญด้วยการประทับริมฝีปากอวบอิ่มลงบนกล้ามหน้าอกที่ถูกเผยกว้าง ลิ้นร้อนลามเลียกล้ามเนื้อหนั่นอย่างนึกสนุก เรียกเสียงครางต่ำจากร่างหนาที่นั่งอยู่บนเก้าอี้เบื้องใต้

ดวงตาสีอ่อนหลับแน่นก่อนหอบหายใจออกมาแรงๆ เมื่อปลายนิ้วมนของเขาเลาะไต่ลงต่ำไปป้วนเปี้ยนบริเวณเข็มขัด เสียงโลหะขัดกระทบกันดังแว่วเคล้าเสียงหายใจพร่างพร่า สายหนังสีดำถูกปลดออกจากรอบเอวก่อนจะเกิดเสียงดังสะท้อนเมื่อตกกระทบลงสู่พื้นขัดมันภายในห้องพักแพทย์

ปากหยักเคลื่อนประกบริมฝีปากสีระเรื่ออีกครั้ง ขบเม้ม ดูดรั้ง หยอกเย้า ฟันขาวขบลงบนกลีบปากล่างจนปากนุ่มบวมเจ่อ ควานลินตอบรับสัมผัสร้อนแรงด้านบนอย่างช่ำชองก่อนฝ่ามือนุ่มจะเข้ากอบกุมแกนกายใต้ชั้นในเนื้อบางยี่ห้อดัง สัมผัสอุ่นลูบไล้ตลอดความยาวเนิบช้าเหมือนกับต้องการทรมานมากกว่าสร้างความสุข ใบหน้าขาวชื้นเหงื่อของคนด้านล่างสะบัดวูบหนีริมฝีปากของเขาเงยขึ้นซบแน่นบนพนักกว้าง

ใบหน้าหวานยกยิ้มมุมปากด้วยความพึงใจ จงใจลงน้ำหนักเร่งเร้าความแข็งขืนให้ขยายกว้างจนเจียนระเบิดด้วยความเร็วเท่าตัว ดงโฮปรือตาขึ้นมองสบเข้ากับดวงตาของเขา นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนระยับราวกับทะเลดาวสะท้อนภาพของเขาเพียงคนเดียว ความต้องการฉายชัดในแววตา พร้อมกับมือหนาลากไล้บนบั้นท้ายงอนบีบเค้นรุนแรงคล้ายจะอ้อนวอน

และ..ควานลินก็ไม่ใช่คนใจร้ายอะไร

อีกอย่างเขาเองก็ตั้งใจจะให้ของขวัญอีกฝ่ายแทนทริปที่เพิ่งล่มไปอยู่แล้ว

ร่างบางตอบรับคำขอด้วยการหยัดต้นคอหนาเข้ามามอบจุมพิตเร่าร้อน บดเบียดร่างกายของตนลงบนหน้าขาแกร่งมากขึ้น มือหนาเอื้อมเปลื้องกางเกงสแลคของเขาออกด้วยท่าทีทะมัดทะแมงโดยได้รับการช่วยเหลืออย่างดีจากเจ้าของเผยให้เห็นท่อนขาสีน้ำนมเปลือยเปล่า ฝ่ามือร้อนฟอนเฟ้นผิวเนื้อนุ่มลื่นรุนแรงอย่างหนำใจ นิ้วยาวกดแน่นบนบั้นท้ายงอน ลูบแนวสะโพกโค้งที่อวบอัดขึ้นกว่าแต่ก่อนแล้วค่อยๆรุกล้ำเข้าไปด้วยความระมัดระวัง

ร่างหอมกรุ่นทิ้งกายเข้าหาคนตรงหน้าทั้งตัว แก้มใสเรื่อสีแดงจัดแนบลงข้างไรเคราสาก นิ้วเรียวกำลังทำหน้าที่ของมันได้เป็นอย่างดีในขณะที่ริมฝีปากหยักเองก็ปลอบประโลมเขาด้วยการจุมพิตย้ำๆลงบนแก้มกลมอย่างแสนรัก มือคู่น้อยกำแน่นบนแนวไหล่กว้างเมื่อส่วนแข็งขืนเคลื่อนเข้ามาจ่อที่ปากทางหลังจากการเตรียมพร้อมมาสักพัก

“อา..อ๊ะ”

มือหนาละออกมานวดคลึงพลางยกสะโพกอิ่มขึ้นสูงก่อนจะค่อยๆกดลงเชื่องช้าด้วยความใจเย็น ช่องทางร้อนคับแคบเปิดรับดูดกลืนตัวตนของคนใต้ร่างเข้าไปทีละน้อย กลีบปากแดงช้ำจากพิษจูบผ่อนลมร้อนออกมาช้าๆพลางพยายามทิ้งน้ำหนักลงบนสะโพกสอบจนสุดทาง

ดงโฮปล่อยให้เขานั่งนิ่งในท่านั้นอยู่พักหนึ่งเพื่อปรับตัว ใบหน้าหวานเผยอหอบเครือปนเปไปกับเสียงทุ้มกระซิบรักแผ่วที่ข้างใบหู เอวหนั่นค่อยๆขยับในจังหวะเดียวกันกับที่สะโพกมนร่นถอยและเคลื่อนกายกลับสู่ตำแหน่งเดิม สัมผัสหนักแน่นเป็นไปอย่างเนิบช้าจวนเจียนจะคลั่ง ตัวตนแข็งตึงหยัดสวนช่องทางร้อนผ่าวเกิดเสียงเนื้อกระทบสะท้อนแว่ว

“อื้อ พ..พี่ดงโฮ”

ควานลินปรือตามองคนตรงหน้าพลางเรียกชื่ออีกฝ่ายแผ่วเบา ใบหน้าคมที่กำลังพยายามฝืนไม่กระชากสวนกายรุนแรงตามแรงอารมณ์กดแน่นบนซอกคอกรุ่นก่อนจะส่งเสียงฮึมฮัมตอบรับในลำคอ ฟันคมเล็มแทะตามแนวต้นคอขาวจรดใบหูแดงก่ำ ขบเม้มไล่เล็มติ่งหูนิ่มซึ่งเป็นอีกหนึ่งจุดอ่อนอย่างหยอกเย้าเรียกเสียงร้องครางจากเขาได้อีกครา

“อืม..ลิน...”

เมื่อช่องทางอุ่นร้อนนั้นเปิดรับความใหญ่โตได้เต็มที่ แรงสอดกระแทกกระทั้นก็แรงขึ้นเป็นลำดับ แขนบางยกขึ้นโอบแผ่นหลังแข็งแรงของอีกฝ่ายไว้แน่น เล็บสั้นของควานลินครูดบนต้นคอหนาเป็นรอยแดงยาว เสียงหอบพร่าเคล้าไปกับเสียงเก้าอี้ล้อเลื่อนกระทบกับผนังห้องบางเบา เรียวขายาวเริ่มสะท้านสั่นจากการเกร็งตัวขยับขึ้นลงและความกระสันต์ที่แทรกกายลึกจนเริ่มจุกแน่น คุณหมอตัวโตที่รับรู้ถึงความอ่อนล้าช่วยเกาะกุมบนเนินสะโพกโค้งออกแรงยกร่างขาวขึ้นแล้วพลิกกดร่างแบบบางเข้ากับเก้าอี้หนังสีดำสนิทโดยไร้คำบอกกล่าว

ควานลินสะดุ้งเฮือกเมื่อถูกเปลี่ยนท่าทางกระทันหัน ท่อนแขนเพรียวเคลื่อนกระชับบนพนักเก้าอี้สูง หน้าผากเนียนซับเหงื่อซบลงบนท่อนแขนภายใต้เสื้อนักศึกษาที่ยังหมิ่นเหม่อยู่บนร่างของตนแนบแน่น สะโพกผายถูกยกสูงขึ้นด้วยการชักจูงของฝ่ามือหนา ขาข้างหนึ่งถูกจัดวางบนที่ท้าวแขน จังหวะหายใจหอบกระชั้นยามถูกแยกขาออกให้กว้างขึ้นก่อนสัมผัสร้อนจากด้านหลังจะแทรกสอดเข้ามาในคราวเดียว

“ฮึก อ๊าา”

ปลายนิ้วมนทั้งสิบจิกคว้าเก้าอี้ตัวใหญ่ไว้แน่นจนปลายนิ้วขึ้นสีขาวเมื่อแรงกดย้ำเริ่มรุนแรงขึ้นจนเก้าอี้ล้อเลื่อนโคลงเคลง น้ำหนักของร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามแนบชิดลงบนแผ่นหลังบาง เสียงลมหายใจพร่าที่เป่ารดแก้มใสย้ำชัดในโสตประสาท โนมเนื้อขาวละเอียดเลือนลั่นจากแรงหยัดกระทบด้านล่างเร่งเร้ากระทั้นกระแทก ความซ่านเสียวแล่นปราดไปทั่วทั้งร่างเรียกให้ควานลินครางครือผ่านลำคอแทบไม่เป็นภาษา

ลำแขนแกร่งสอดประคองเข้ามาช่วยรั้งเรียวขาขาวสั่นไหวจนแทบประคองกายไว้ไม่อยู่ ฟันคมสีมุกขบลงบนกลีบปากของตัวเองเพื่อสะกดกลั้นเสียงร้องน่าอายให้กลับกลืนลงคอไปด้วยเพิ่งตระหนักถึงสถานที่ แต่ดูดงโฮจะไม่ให้ความร่วมมือเสียเท่าไหร่เมื่อปากหยักเริ่มเล่นซนกดแนบลงบนหลังใบหู จูบไล้ไปที่ขวัญผมหลังลำคอขาวเนียน ส่งมือดึงเสื้อที่บดบังหัวไหล่มนเอาไว้ลงแล้วประทับจูบหนักๆลงไปเกิดรอยจ้ำแดง ปลายลิ้นสากโลมเลียแนวกระดูกสันหลังผ่านเนื้อผ้าขาวบางทั้งที่ยังไม่ลดผ่อนแรงกระทำเลยแม้แต่น้อย

“อือ..เบา เบาหน่อย” เขาเอ่ยขอด้วยเสียงแหบเบาหวิวจนแทบจะไม่ได้ยิน

ควานลินไม่แน่ใจว่าดงโฮไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูดจริงๆหรืออีกฝ่ายแสร้งทำหูทวนลมกันแน่ ร่างของเขาจึงลอยมาตกอยู่บนโต๊ะทำงานของคุณหมอหนุ่มโดยที่ร่างกายด้านล่างยังเชื่อมต่อกันอยู่ นัยน์ตาอ่อนโยนแฝงไว้ด้วยอารมณ์ร้อนแรงทอดมองใบหน้าอ่อนเยาว์ที่เต็มไปด้วยความปรารถนาไม่ต่างกัน ดวงตากลมเลือกหลบหลีกสายตาวาววาบคู่นั้นด้วยการหลับตาลงแน่น เขาได้ยินเสียงหัวเราะหึในลำคอของอีกฝ่ายแผ่วเบาเมื่อร่างหนาโน้มกายลงมาแนบชิด

ท่อนขาเรียวถูกยกขึ้นสูงอีกครั้ง ก่อนคนตัวโตจะขยับหยัดกายหนักหน่วงเน้นย้ำทุกความรู้สึก จังหวะช้าเนิบค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นรวดเร็ว แว่วเสียงแฟ้มสองสามเล่มบนโต๊ะร่วงหล่นตกกระทบลงบนพื้นแต่ในช่วงเวลานี้ก็ไม่ได้มีใครสนใจมันอีกต่อไป สะโพกหนั่นตอกกายถี่ตามแรงอารมณ์ ช่องทางร้อนผ่าวถูกเติมเต็มด้วยความรักจนเสียวซ่านมากมายเกินทานทน

“ฮืมม..คนดี อ้าขาอีกหน่อย”

“อื้อออ”

ขายาวข้างที่ไม่ได้ถูกยกขึ้นพาดบ่ายอมอ้ากว้างตามคำขอ เสียงใสร้องครางกระเส่าจนควบคุมไม่อยู่ยามที่ตัวตนของดงโฮกระแทกเข้ากับจุดกระสันกระตุ้นให้จังหวะโหมกายทวีความรุนแรงมากกว่าเดิม ใบหน้าหวานสะบัดส่ายจนเส้นผมพริ้วกระจาย ควานลินลืมตาขึ้นมองร่างที่ส่งแรงกระทำอยู่ด้านบน เราสบตากันไม่กี่วินาทีมือเรียวก็ตัดสินใจเอื้อมคว้าโอบแผ่นหลังแกร่งลงมากอดแน่นเมื่อปลายทางรำไรเพียงอึดใจ

“อาา พี่ดงโฮ มะ..ไม่ไหว”

เขาครางไม่ได้ศัพท์ขณะร่างทั้งร่างถูกขยับชักพาไปตามความต้องการของร่างสูงเบื้องบน เปลือกตาสีมุกปิดแน่นเป็นจังหวะเดียวกับที่เสียงครางต่ำราวกับสัตว์ป่านักล่าเครือชิดริมฝีปาก อาจารย์หมอของเขาขยับกายอีกสองสามครั้งก็รีบถอนตัวออกมาปลดปล่อยทุกความปรารถนาลงบนหน้าท้องแบนราบ พร้อมกับเสียงครางหวานดังเล็ดลอดจากกลีบปากช้ำเมื่อถึงจุดสูงสุดของอารมณ์

“ฮึก อะ อ๊าาา”

มือหนาค่อยๆจับยกขาเรียวลงจากบ่ากว้างวางลงบนโต๊ะทำงาน ควานลินนอนหลับตานิ่ง แผ่นอกบางกระเพื่อมไหวผ่อนลมหายใจหอบกระชั้นให้เบาบางลง คนด้านบนเดินหายไปเพียงครู่ก่อนจะกลับมาพร้อมกับสัมผัสของทิชชู่ที่เช็ดลงบนท้องเรียบแบน หลังจากทำความสะอาดเรียบร้อยดงโฮก็ขยับกายเข้ามาสวมกอดเสียเต็มรัก

“ขอบคุณสำหรับของขวัญวันวาเลนไทน์นะครับ”

น้ำเสียงเต็มตื้นของคนป่วยกระซิบแผ่ว แก้มขาวขึ้นสีเรื่อถูกขโมยหอมแก้มหลายต่อหลายครั้ง ก่อนจะจบลงที่จุมพิตแผ่วเบาบนริมฝีปาก ลมหายใจอุ่นคลอเคลียกับจมูกโด่งที่ยังนัวเนียไม่เลิกเรียกให้ควานลินขมวดคิ้วเบาๆ

“แต่นี่ยังไม่หมดวันเลย…”

นัยน์ตาหวานปรือเปิดขึ้นเมื่อได้ยินน้ำเสียงอ้อยอิ่งของคุณหมอ ทันทีที่ลืมตาขึ้นสิ่งแรกที่เห็นก็คือลูกแก้วสีน้ำตาลอ่อนฉายแววเจ้าเล่ห์แม้จะถูกแว่นใสกรอบบางบดบังอยู่ ใบหน้าคมคายเคลื่อนเข้ามาชิด มุมปากหยักกระตุกยิ้มพราวพลางจ้องลึกเข้ามาในตาของเขาอย่างมีความหมาย

“เรา...ไปต่อกันที่บ้านกันดีกว่า..เนอะ”

- กลับไปหน้าเด็กดี  https://goo.gl/oBwN8q